Ojciec Święty 16 czerwca przyjął dwóch biskupów z Pakistanu, którzy przybyli z wizytą
„ad limina Apostolorum”.
Ponad dwa razy większy od Polski Pakistan (778 tys.
km²), zamieszkuje 168 mln ludzi. Zdecydowana większość z nich (97 proc.) wyznaje islam.
Katolików jest tam 1,2 mln i stanowią 0,7 proc. ludności. W Pakistanie istnieje sześć
diecezji i jedna prefektura apostolska, a posługę duszpasterską pełni 234 kapłanów.
Na każdego z nich przypada ponad 5 tys. wiernych.
Początki chrześcijaństwa
tradycja wiąże tam z działalnością św. Tomasza Apostoła. Duże znaczenie dla ewangelizacji
miała działalność misjonarzy portugalskich w XVI w. Pierwsze struktury administracji
kościelnej utworzono w drugiej połowie XIX w. Istotną rolę odgrywa edukacja katolicka.
W samej tylko diecezji w Lahaurze Kościół prowadzi 111 szkół. Często uczęszcza do
nich również młodzież z rodzin muzułmańskich.
Coraz większym problemem dla
pakistańskich chrześcijan jest dyskryminacja ze strony islamskiej większości. Od niemal
60 lat ludzie wyznający religie inne niż islam, traktowani są jako obywatele drugiej
kategorii. Konwersje na chrześcijaństwo uważa się za zdradę, a konwertycie grozi śmierć
nawet ze strony bliskich czy sąsiadów. Chrześcijanie nie mogą zajmować stanowisk publicznych
ani awansować społecznie. Ich zeznania w sądzie mają mniejszą wartość niż muzułmanów.
Pakistańskie prawo pozwala skazać na śmierć osobę oskarżoną przez zeznania dwóch muzułmańskich
świadków o obrazę Koranu czy proroka Mahometa. Często pod tym pretekstem regulowane
są sąsiedzkie porachunki. Akty terroru wobec chrześcijan przybrały na sile po zamachu
z 11 września 2001 r. Mimo tych przeciwieństw pakistańscy katolicy są wspólnotą bardzo
aktywną.