Jo kolonializmit kulturor dhe eugjenetik të Vendeve të pasura në Vende të varfëra:
kështu tha kard. Martino në Universitetin Katolikë të Shën Palit në Brazil.
(12.6.2008 RV)Ndriçimi i jetës sociale të njerëzve e të popujve me dritën e
Ungjillit, si faktor vendimtar i zhvillimit të tyre të plotë e solidar, ky është synimi
i Doktrinës shoqërore të Kishës, e aftë të ofrojë themele të sigurta solidariteti
e shprese, për çka bota e sotme ka nevojë të ngutshme. Këshu pohoi presidenti i Këshillit
Papnor për Drejtësi e Paqe, kardinali Martino, në fjalimin e tij mbajtur dje në Qendrën
kulturore “Feja e kultura” pranë Universitetit Katolikë të Shën Palit në Brazil. Kardinali
Martino vuri në pah tri nivele mbi të cilat globalizimi i solidaritetit, aq shumë
i mbështetur e i dëshiruar nga Shërbëtori i Zotit Papa Gjon Pali II, është i obligueshëm
dhe i mundshëm. Së pari është ai në planin e kombëve të veçanta e të shoqërisë
civile ndërkombëtare. Lidhur me këte, kard. Martino, mes tjerash, stigmatizoi se “Organizata
Jo Qeveritare e Shoqata të ndyrshme, që janë shprehje e kufizuar e disa segmenteve
të Vendeve të pasura, pretendojnë t’u imponojnë banorëve të Vendeve të varfëra rregullore,
udhëzime e stile të jetës që janë tipare tipike të disa sektorëve radikal të shoqërive
të zhvilluara, sidomos në fushën e ashtu quajtur të shëndetit riprodhues. Selia e
Shenjtë gjithmonë e ka konsideruar këtë si formë moderne të një kolonializmi kulturor
dhe eugjenetik të papranueshëm nga ana e Vendeve të varfëra”. Niveli i dytë i
solidaritetit ka të bëj me zbatimin e të drejtave njerëzore. E këtu kardinali Martino
vuri në pah dallimin tejet shqetësues të një dukurie të re “të të drejtave” të promovuara
në shoqëritë teknologjikisht të përparuara e atë të të drjetave themelore njerëzore
që akoma sot në situata e shoqëri që janë nën zhvillim, nuk janë në nivele të mjaftueshme,
siç është e drejta e ushqimit, e drejta e bukës, e drejta e ujit të pijshëm, e shtëpisë,
e vetëvendosjes dhe e pavarësisë. Niveli i tretë i solidaritetit ka të bëj me
marrëdhëniet mes breznive. Këtu nevojitet – nënvizoi presidenti i Kishëllit Papnor
për Drejtësi e Paqe – që në planifikimet globale të mirret para sysh kriteri i cakut
universal që kanë të mirat, çka e bën moralisht të palagjishëm dhe ekonomikisht të
dëmshëm të shkarkohet barra e kostos aktuale mbi breznitë e ardhshme. Një kriter i
tillë është i domosdoshëm të zbatohet– dhe jo vetëm – në fushën e burimeve të tokës
e në ruajtjen e mjedisit, një sektor ky që tashmë është bërë jashtëzakonisht i ndjeshëm
nga globalizimi e që ka të bëj me tërë planetin, në kuptimin e një ekosistemi të vetëm.