Józefina Catanea urodziła się w 1894 r., w rodzinie szlacheckiej. Wyróżniała się szczególną
pobożnością i hojnością wobec bliźnich. Mając 22 lata wstąpiła do zakonu karmelitańskiego
w klasztorze w Neapolu w dzielnicy Ponti Rossi. Spędziła tam całe życie przybierając
imię Marii Józefiny od Jezusa Ukrzyżowanego. Jeszcze jako nastolatka poważnie chorowała
na anginę, gruźlicę kości i zapalenie rdzenia kręgowego. Po 10 latach cierpień została
cudownie uzdrowiona w czasie modlitwy przy relikwiach św. Franciszka Ksawerego. Był
to punkt zwrotny w jej życiu. Bez reszty poświęciła się potrzebującym i najbardziej
opuszczonym, otwierając dla nich podwoje klasztoru. Z upływem czasu dotknęły ją kolejne
choroby, które sprawiły, że większość życia spędziła na wózku inwalidzkim. Przeżywane
cierpienia nazywała «wspaniałym darem Boga». Zmarła w 1948 r., jako przeorysza klasztoru.
Jeszcze tego samego roku rozpoczął się jej proces beatyfikacyjny.