Një tufë me vargje kushtuar Zojës së Bekuar nga poetët shqiptarë
(11.05.2008 RV)Shtegtimi n’Kevlar (prej Heinrich Heine)
I. Nana n’dritsore rrite, Ne shtrat ish djali shtrue: “Me pamun proçesjonin, Wilhelm,
a don m’u çue ?”
“Un jam i lig, o nanë, As ndîi as muej me paa: Kam
n’mênd te dekmen Rite, E zêmra âsht fort tuj m’kiaa. »
« Rruxaren mêrr,
e librin, Çou, n’Kèvlar do t’shkojm sot: Me t’shndosh kaa zêmren Zoja Qi
âsht Nana e t’ Madhit Zot. »
Flamorët e Kishës perhidhen, Muzikës po i
ndihet toni : N’Kolonje, ne breg t’ Rrenit, Kadalë ecë proçesjoni.
Mas
popullit shkon nana Me djalë të vet per brii ; E kndojn te dy nji gojet: “Levdue
kjosh ti, Marii!”. II Nana e Tenzot ne Kèvlar Petkun
kaa veshë mâa t’riin ; Asajë me shndoshë i duhet T’tanë t’ligjt qi sot ktû
viin.
E Zojës i biin dhuntiina Kta t’ligj, e vjerrin n’muer Gjymtyrë
me dyllë trajtuemun Me dyllë bâa kamë e duer.
Aj qi ‘ i dorë dyllit prûni
Doren e shdoshun kaa: Aj qi ‘i kamë dyllit falë, Ne kamë s’ndjin dhima
mâa.
Nji zêmer t’vogel dyllit Prej qirit trajtoj nana: “Çoja ket Zojës,
e dhimat Kaa per t’i shdnoshun t’tana”
Aj, tuj dnesue, tu Zoja Me
zêmer dyllit shkon, Prej syvet lot tuj derdhun Me folun po fillon :
« Tu
Ti, nder t’gjith bekue, Sherbtorja e t’Madhit Zot, O Rregjinesha e Qiellit,
Kam ardhë me derdhun lot.
Me nanen bashkë t’Kolonjes N’gjytet kem ndêjë
me shpii: Aj me kapelna e kishna Âsht plot, o virgjin Mrii.
Kojshii
kemë pasun Riten Qi n’tjetren jetë kaa shkue: Zêmren e dyllit mêrre E
shndoshma zêmren mue.
Te zêmres m’a shndosh varren Si tesh, âshtû n’pleqnii. Tuj
t’lutun kam me kndue: “Levdue kjosh ti, Marii.” III.
N’odë
t’vogel i muer gjumi Nanen e t’ligun djalë: Kur qe se mrênda Zoja Hini
kadalë kadalë.
Mii t’smûetin djalë perkulun Letë doren n’zêmer t’tii E
shtini, e me buzë t’qeshun U zhduk per mrekullii.
N’ ânderr gjithçka pau
nana, E mâa kish pasë shikjue: Filluene qêjt me lehun, E kiè prej gjunit
çue.
U çue, e mii shtrat djalin E pau të dekun shtrii : E bardha dritë
e agimit Letë luejte mii ftyrë t’ii.
Dy duert perpoq at hera
E shuemja nanë n’habii; E kndoj letë-letë me zêmer : “Levdue
kjosh ti, Marii!”
1Përkthyer nga Dom Lazër Shantoja, Vepra,
Botime françeskane, Shkodër , 2005, fq. 21 2 Kèvlari,
a mâa mirë Kevelaeri, âsht nji vênd i Germanies qi rri afer bregut t’Rrenit, e kû
âsht nji e permêndune Shêjtnore e Zojës. N’Kèvlar per gjith vjet katolikët e atyne
rrethevet bâjn me shumice shtegtime t’divoçme e t’madhnueshme per me nxjerrë prej
s’Lumes Zojë hire e mrekullii gjithfarësh. Mii nji kso shtegtimesh flet kjo poezi
e Heines e perkthyeme prej germanishtjet (shënim i përkthyesit).