Një tufë me vargje kushtuar Zojës së Bekuar nga poetët shqiptarë
(10,04.2008 RV)Nanës së Këshillit të Mirë
M’kambë kështenim,
ti nderë me i dhanë T’madhit Zot, se dasht’nes Nanë: Zem’r e dorë kah qielli
ço, N’lavde t’s’Lumes mos pushò ! Virgjin ty tue t’u kushtue: T’lut’na Atdhenë
me na e bekue! T’fortë e t’lidhun bashkë me ‘i Fè, S’druen Shqiptarët anmik
mbi dhè. T’y t’kanë Nanë, ti n’ ndihmë u vjen, Hovet t’mbrapështëve ti ja u
then. N’uzdajë tande e n’uzdaj t’Zotit, Qindron dheu i Kastriotit. Me njatë
shpënesë qi t’ Parët gjithmonë Shpënesuen n’ty e ndaj Tenzonëm Shpëneson populli,
e n’ ty lumnon, Emnin tand sot kah e bekon. Mos na lësho pra duerësh tradhtare, Bân
t’pështojë toka e jonë shqiptare, Deh ti, o Nanë e Këshillit t’Mirë, Na e ndiej
lutën, t’keshë deh mëshirë, Na prijë m’këshillë, na prijë me mësim Zemrat ti
na i lidh n’bashkim. Ti i mëshrirës jé, o Nanë, vizari, Prandej n’ty shpëneson
Shqiptari. Para tejet tue u ndalë Duem me u lidhun t’gjith me ‘i fjalë: Me
kenë t’út o Nanë, çme sot: T’út përherë e t’Madhit Zot. Ty, o e qiellve bukurija, Po
t’kushtohet sot Shqipnija.
Vallja Popullore (Pseudonim i Imzot Vinçenc
Prennushit); ‘Zani i Shna Ndout’, Prill 1914, fq 30-31