Një tufë me vargje kushtuar Zojës së Bekuar nga poetët shqiptarë
(07.05.2008 RV)Zoja e Shkoders në Prill
Qe me lule stolisun
e me qira Na njat fugure po nderojm, qi Zojen E Shkoders tuj na sblue, në kto
dit t’vishtira Na mson kû e kem mburojen. E skam e gjak e mnér janë çue mbi
dhé Der gjuha n’gojë na â lidhë; sŷni habitun Shikion kush â për ânë, mbi
krye ndoi rrfé. Mos t’krisin e pa pritun. Gjith diten tu pelhura a me gjylpânë Shprishet
nana; prej tregut kthen baba i shkretë, E njêni e tjetra, t’thuesh kan mihun n’ranë, Pak
gjâ kan shtî n’kuletë. S’po ndîhet fylli n’mal, neper livadhe Nuk po berlyket
kau, rrênue janë stanat, Frigueshim neper lugje si giâma e madhe Ushton,
kan ikë çobanat. Por tý gjithnji t’kerkuen tuj shikjue qiellen E t’vogjlit
fmi me t’mdhait ta shkelin prakun E Kolegjës s’Saverit, drandofillen Me
t’fal’ edhè zamakun. T’tanë Shkodra marë, o Zojë, mbas porosijet Qi na bâni
Bariu, ne kto dit t’Majit Me t’nderumun u shkrî, prej Shqyptarijet T’mergohen
ditt e vajit. E n’rrugë t’sherbimit t’and Bariu na prîni; Njat t’kreme t’ande
n’ Prill, si kjè zakona, Me vezullue t’a bâni si florini, E u gzuene zêmrat
t’ona Kaloj i bardhi muej, na çon qershori Te Zèmra e t’Birit t’and, me e marr’
bekimin, Shkon per gjith mrame i miri edhè faitori T’Bariut tuj ndiekë dishrimin. E
po, moi Nanë, kto t’lutna a nuk do t’ njiten Tu froni i jyt ? A ka per t’mbetë
Shqypnija Vetun pa ndihmë? Jo kurr. Lutat nuk qiten Pa fryt, ne u thirrët Marija.