Atë Federiko Lombardi reflekton për ‘Shpirtin dhe figurën e Papës Vojtila’.

(06.04.2008 RV) Figura e Papës Gjon Pali II ishte e pranishme në zemrën e besimtarëve katolikë të botës gjatë gjithë javës së kaluar. Të gjithë u bashkuan shpirtërisht rreth elterit të Bazilikës së Shën Pjetrit, ku Benedikti XVI kremtoi Meshën Shenjte për shpirt të Paraardhësit të tij të dashur, duke kujtuar posaçërisht përmasat e mbinatyrshme të Papës polak. Por, të ndjekim drejtorin e përgjithshëm të Radio Vatikanit, Atë Federiko Lombardin, i cili reflekton pikërisht mbi këtë Figurë madhore, që ka lënë gjurmë të pashlyeshme në të katër anët e botës:

“Shpirti dhe figura. Homelia e thellë e Benediktit XVI në Meshën e përvjetorit të vdekjes së Gjon Palit II, ishte një rast reflektimi edhe për ata që, me telekamera në dorë, e ndoqën shumë vjet me radhë – për Qendrën Televizive të Vatikanit – papninë e tij të jashtëzakonshme. Ne e kishim të qartë se, për të respektuar qëllimin e Protagonistit, përmes figurës duhet të dukej Shpirti. Benedikti XVI thotë: “Mjaftonte ta shikoje kur lutej: bëhej një me Hyjin e dukej se në atë çast, gjithçka tjetër ishte krejt e huaj për të”. Kjo kishte vlerë të përhershme, por ne nuk mund të harrojmë sa e dëshiruar dhe e kërkuar ishte figura e tij kur lutej në heshtje, në sa bota e çorientuar pas 11 shtatorit, kërkonte një pikë ku të mbështetej, kërkonte ngushëllimin e shpresën, që ai ishte gjithnjë i gatshëm t’ia jepte. Atëherë figura e lutjes së tij u bë një shërbim i çmuar për popullin e pafund.
Edhe në meshët e mëdha publike, ai nuk kërkonte turmat, po Shpirtin Shenjt që mund t’i gjallëronte e t’u printe, siç e pati thënë qartë në disa nga kremtimet e tij të paharrueshme, për shembull, në kremtimin e Rrëshajëve, gjatë shtegtimit të tij të parë në Varshavë. Po kjo ndodhte gjithnjë, siç e kujtoi edhe Papa Benedikti XVI. Nuk kërkonte triumfin personal, meditonte për ‘misterin në veprim’.
E në fund, vuajtja. U quajtën historike inkuadrimet televizive të figurës së tij gjatë Udhës së fundme të Kryqit. I kemi parë të gjithë. Ne i regjistruam me emocion të papërshkrueshëm, të shoqëruara nga interpretuesi më besnik i mendimeve të Gjon Palit II: imzot Stanislao. Papa Benedikti XVI thotë se ‘kjo skenë, që flet vetë për dhimbjen njerëzore e për fenë, në këtë të Premte të fundit të Madhe, u tregonte besimtarëve dhe mbarë botës, sekretin e gjithë jetës së krishterë”. Për çfarë duhet të shërbejnë figurat? Për Gjon Palin II, për Papën Benedikti XVI, për ne, që të përshkohemi nga Shpirti!".