(20.03.2008 RV)Tekstet, këngët, leximet e Meshës së Bagmit vënë në dukje se
Kisha përbëhet nga gjithë të pagëzuarit, të rilindur nga uji e nga Shpirti Shenjt,
të bashkuar në Shpirtin e Zotit përmes Bagmit, të shujtuar nga Eukaristia. Vaji,
ashtu si ajri, uji, drita, i përket elementeve të zanafillës së gjithësisë, që shprehin
mrekullisht mirë dhuratat e Hyjit krijues, shpërblyes e shenjtërues: është lëndë mjekuese,
aromatike, simbol i gostisë; mjekon plagët, profumon gjymtyrët, i shton shijën e vlerën
ushqimit që ulet në sofër. Kjo natyrë e vajit mbartet në simbolizmin bibliko-liturgjik
dhe merr një kuptim të veçantë: shpreh vajimin e Shpirtit Shenjt që shëron, ndriçon,
ngushëllon, shuguron dhe i jep një karakter karizmatik mbarë Korpit të Kishës. Bekimi
i vajrave sqaron këtë simbolikë të zanafillës dhe saktëson karakterin e saj sakramentor.
Me të drejtë Mesha e Bagmit i paraprin Triditëshit të Zotit të vdekur (të premten),
të varrosur (të shtunën) e të ngjallur (të dielën). Nga misteri i Pashkëve, zemër
e mbarë historisë së shëlbimit, burojnë Sakramentet dhe ritet e përshpirtshme, që
simbolizojnë e realizojnë bashkimin real të të gjithë besimtarëve.