(20.03.2008 RV) Eukaristia është mbi të gjitha mister i fesë, dhurata më çmuar
e Jezusit, i cili flijon vetveten për shpëtimin tonë. Duke kremtuar Eukaristinë, ngjarja
shëlbuese e vdekjes dhe e ngjalljes së Jezusit, bëhet realisht e pranishme dhe vepruese:
ky flijim është aq vendimtar për shëlbimin e gjinisë njerëzore, sa Jezu Krishti e
kreu dhe u kthye te Ati Qiellor vetëm pasi na la mjetin për të marrë pjesë në Të e
për të gëzuar frytet shëlbuese të flijimit të Tij. Eukaristia është bukë e gjallë
që na jep ditë për ditë forcë e gjallëri. Në radhë të dytë, Eukaristia themelon
Kishën. Shkrirja me Krishtin, që realizohet në Pagëzim, fuqizohet më tej në Eukaristi.
Mund të themi se jo vetëm secili prej nesh e merr Krishtin, por se edhe Krishti e
merr secilin prej nesh. Eukaristia ka aftësi bashkuese. Duke qenë të pranishëm në
Eukaristi, besimtarët bëhen një trup i vetëm, që nga çasti kur të gjithë marrin pjesë
nga njëjta bukë, siç thotë edhe Shën Pali Apostull në letrën e parë drejtuar Korintianëve.
Kujtojmë këtu edhe vlerën e madhe të kultit eukaristik jashtë Meshe, me sakramentin
jashtë e me ndalesat adhuruese ose vizitat e vazhdueshme tek Jezusi eukaristik. Lidhur
me këtë, kujtojmë një episod nga jeta e Edith Stein. Një nga arsyet që e shtynë të
rrokte fenë e krishterë, qe pikërisht përvoja e vizitave te Jezusi Eukaristik nga
ana e besimtarëve të veçantë në Kishën katolike të Gjermanisë. Vërejti se katolikët
shkonin të vizitonin një të Gjallë, Jezusin, mikun e tyre besnik e shëlbues. Pika
e tretë që vlen të theksohet, në se flasim me gjuhën e baritorisë, është lidhja ndërmjet
eukaristisë dhe sakramentit të pendesës, rrëfimit. Pajtimi është rrugë e detyrueshme.
Pa të nuk mund të merret pjesë plotësisht e me fryt në flijimin eukaristik. Eukaristisë
duhet t'i afrohemi vetëm në se jemi në hir të Zotit. Ky bashkim i brëndshëm hiri me
Jezusin, duhet shprehur pastaj edhe në bashkimin kishtar: në bashkimin me Papën e
me ipeshkvijtë si dhe me magjisterin e tyre baritor. Prandaj Eukaristia krijon bashkimin
dhe edukon bashkimin! "Ngjarja kryesore e kremtimit të Darkës së Fundit të Enjten
e Shenjtë, është dhurata e madhe e Krishtit: përmes flijimit të vetvetes, themelon
Eukaristinë. Duke e pasë dashur Kishën e vet, Jezusi e deshi deri në fund të fundit.
Natën para se të mundohej e të vdiste, u dha apostujve të vet e, përmes tyre edhe
mbarë Kishës, Eukaristinë shenjte. E filloi duke ua larë këmbët. Qe provë e madhe
dashurie e përvujtnie. Kështu Jezusi u mësonte apostujve ta donin atë e njëri tjetrin.
Gjatë Darkës, me fjalë solemne që nënkuptonin flijimin e tij të afërt mbi Kryq, Jezusi
e shndërroi bukën në korp të vetin e verën, në gjak të vetin e ua dha apostujve ta
hanin e ta pinin. E shtoi: "Bëjeni këtë në kujtimin tim!". Dhuronte kështu sakramentin
e urdhërit të shenjtë, të meshtarisë. Jezusi i shuguroi meshtarë apostujt e vet, sepse
u dha atyre pushtetin për të shuguruar bukën e verën, duke i shndërruar në korpin
e gjakun e Tij, për t'ia ofruar pastaj këtë flijim Atit të Amshuar. Prej këndej mund
të themi se sonte Kisha adhuroi dhe falënderoi Jezusin për flijimin dhe për Sakramentin
e Eukaristisë Shenjte! Edhe Papa në homelinë e rastit, duke i ftuar të gjithë
besimtarët të ulen rreth sofrës, së bashku me Krishtin, rikujtoi çastet kulmore të
Darkës së Fundit të Zotit dhe shpjegoi simbolet kryesore: larjen e këmbëve, simbol
i shërbimit e i dashurisë vëllazërore dhe themelimin e Eukaristisë, misterit më të
madh e më të pakuptueshëm për arsyen njerëzore, që na bën një me Krishtin e me vëllezërit,
përmes simboleve të thjeshta eukaristike: bukës e verës që shndërrohen në Korpin e
Gjakun e Krishtit.