Liturgjia e Fjalës së Zotit e dielës së 4-të Krezhmeve: 'Me Jezusin nga errësira në
dritë!'
(01.3.2008 RV)Ja përsëri përsëri në
takimin tonë javor të së shtunës me Fjalën e Zotit të së dielës, kësaj rradhe do të
dëgjojmë e meditojmë së bashku leximet biblike të liturgjisë së Fjalës Hyjnore të
dielës së 4-të të kohës së krezhmeve, ciklit të parë sipas kalendarit liturgjik të
Kishës. Tema kryesore që përshkon të gjitha leximet biblike të kësaj së diele është
DRITA, drita që zbret prej së larti, që na është dhuruar nga Hyji, që deperton në
zemra të njerëzve, që shërbon, ngushllon e shëlbon. Pra, Zoti na do, na shpëton e
na udhëheq përmes udhës pendestare tek gëzimi i Pashkëve. Kështu deri tani kemi përshkuar
gjysmën e udhës shpirtërore drejt Pashkëve. Nëse ndonjëherë hasim në errësirën e dyshimit,
të mëkatit, të vuajtjes pa shpresë…mos të lejojmë të pushtohemi nga frika, sepse Drita
ka ardhur në botë. Ai, Jezu Krishti, i shëron sytë tanë të sëmurë e shndritë udhën
dhe jetën tonë. Hyji nuk e shikon pamjen e jashtme, por zemrën e njeriut. Drita e
Krishtit Zot na ndihmon të jetojmë një jetë të re e të sjellim fryte të mira, të drejta
e të vërteta në jetën e përditshme. Nga Ungjilli (Gjn 9, 1-41) I verbëri shkoi,
u la dhe kur po kthehej, shihte.
Leximi i Ungjillit të shenjtë sipas Gjonit
Në atë kohë Jezusi, duke kaluar rrugës, pa një njeri të verbër, që kishte
lindur i verbër. Nxënësit e tij e pyetën: “Rabbi, kush mëkatoi, ky apo prindërit e
tij, që lindi i verbër?” “Nuk mëkatoi as ky as prindërit e tij - u përgjigj Jezusi
- por ndodhi kështu që në të të dëftohen veprat e Hyjit. Derisa të jetë ditë na duhet
t’i kryejmë veprat e Atij që më dërgoi. Po vjen nata, kur skush s’mund të punojë.
Derisa të jem në botë, jam drita e botës.” Si tha kështu, pështyu në dhe, bëri
baltë me pështymë, ia leu sytë me baltë dhe i tha: “Shko e lahu në banjën Siloam (që
do të thotë: I dërguari)”. Ai shkoi, u la dhe, kur po kthehej, shihte. Fqinjët
e tij dhe ata, që më parë e kishin parë duke lypur, thoshin: “Po a nuk është ky ai
që rrinte e lypte?” “Ai është” - thoshin disa. “Jo, por është një që i përngjan
atij - thoshin disa të tjerë. Ai vetë thoshte: “Unë jam”. Atëherë i thanë: “Po
si (atëherë) të erdhi drita e syve?” Ai u përgjigj: “Njeriu që quhet Jezus, përzjeu
baltë, m’i leu sytë dhe më tha: ‘Shko në Siloam dhe lahu!’ Shkova, pra, u lava dhe
pashë.” “Ku është ai?” - i thanë. “Nuk di” - u përgjigj. Atëherë e çuan atë,
që përpara ishte i verbër, te farisenjtë. Ajo ditë kishte qenë e shtunë, kur Jezusi
përzjeu baltën dhe ia dha dritën e syve. Edhe farisenjtë filluan prapë ta pyesin si
e fitoi të pamit e syve. Ky u përgjigj: “Më vuri baltë në sy, unë u lava - dhe,
ja, tani shoh!” Atëherë disa prej farisenjve thanë: “Ky njeri nuk është prej Hyjit,
sepse nuk e mban të shtunën!” Por disa të tjerë thoshin: “Një mëkatar si mund të
bëjë këso shenjash?” Dhe u bë përçarje ndër ta. Pastaj e pyetën prapë të verbrin:
“E ti, çfarë thua për atë njeri që ta dha të pamit e syve?” “Është profet” - iu
përgjigj. Judenjtë nuk besuan se kishte qenë vërtet i verbër dhe se iu shëruan
sytë, derisa thirrën prindërit e atij që u shërua, dhe i pyetën: “A është ky djali
juaj, për të cilin pohoni se lindi i verbër? E si sheh tani?” Atëherë prindërit
e tij u përgjigjën: “E dimë se ky është djali ynë dhe se lindi i verbër. Si sheh tani,
nuk e dimë. As nuk dimë se kush ia shëroi sytë. Pyetni atë: është njeri i rritur,
ai do t’ju tregojë për vete.” Prindërit e tij folën kështu, sepse i druanin judenjtë.
E njëmend, judenjtë kishin marrë vendim të përjashtohet nga sinagoga ai që Jezusin
do ta dëshmonte për Mesi. Për këtë arsye u përgjigjën prindërit e tij: ‘I rritur është,
pyetni atë!’ Atëherë e thirrën për së dyti atë që kishte qenë i verbër dhe i thanë:
“Jepi lavdi Hyjit! Ne e dimë se ai është njeri mëkatar!” “A është mëkatar - u përgjigj
- s’e di; një gjë e di: kam qenë i verbër e tani shoh!” Atëherë ata i thanë: “Çka
të bëri? Si t’i shëroi sytë?” “Tashti ju thashë - u përgjigj - e nuk më dëgjuat?
Çka? Doni prapë të dëgjoni? A mos doni të bëheni edhe ju nxënësit e tij?” Atëherë
ata filluan ta fyejnë e i thoshin: “Ti je nxënësi i tij! Ne jemi nxënësit e Moisiut!
Ne e dimë se Hyji ka folur me Moisiun e për këtë nuk dimë as prej nga është!” “Pikërisht
kjo gjë është e çuditshme - u përgjigj njeriu - ju s’dini as prej nga është, e mua
më dha dritën e syve! E ne e dimë fort mirë se Hyji nuk i dëgjon mëkatarët, por dëgjon
atë që e nderon Hyjin dhe e kryen vullnetin e tij! Që prej amshimit s’është dëgjuar
se ndokush ia ka dhënë të pamit e syve të verbrit që lindi i verbër! Po të mos ishte
ky njeri prej Hyjit, s’do të mund të bënte asgjë!” “Që kur linde, s’je tjetër veç
mëkat - iu përgjigjën - e ti po na mëson!?” Dhe e hodhën përjashta. Jezusi e mori
vesh se e kishin qitur jashtë. Kur e gjeti, i tha: “A beson ti në Birin e njeriut?” Ai
iu përgjigj: “Po kush është Ai, Zotëri, që të besoj në Të?” “E pe - i tha Jezusi
- Është ai që po flet me ty!” Ai tha: “Besoj, o Zot!” dhe ra përmbys para tij. Jezusi
i tha: “Erdha në këtë botë të bëj gjyq: që të shohin ata që janë të verbër, e të verbohen
ata që shohin!” Disa prej farisenjve që ishin me të i dëgjuan këto fjalë dhe thanë:
“Vallë, a thua edhe ne jemi të verbër?” Jezusi u përgjigj: “Po të ishit të verbër,
s’do të kishit mëkat. Porse ju thoni: ‘Shohim!’ prandaj mëkati juaj mbetet.” Fjala
e Zotit. Këtu mund të dëgjoni komenin e leximeve biblike të kësaj së diele...