Na potrzebę osobistego i duszpasterskiego nawrócenia oraz określenia tożsamości kapłanów
wskazano w dokumencie opublikowanym na zakończenie 12. krajowego zebrania przedstawicieli
brazylijskiego duchowieństwa. Przebiegało ono pod hasłem „Prezbiterzy – uczniowie
i misjonarze Jezusa Chrystusa w Ameryce Łacińskiej”. W spotkaniu uczestniczyło 451
osób, w tym dziewięciu biskupów, 411 księży i 31 zaproszonych gości. Do księży posługujących
w Brazylii skierowali oni specjalne przesłanie. Wbrew doniesieniom niektórych mediów,
nie znalazły się w nim postulaty rewizji obowiązku celibatu dla duchownych, większej
„demokratyzacji” procesu mianowania biskupów ani udzielania sakramentów osobom rozwiedzionym,
które żyją w nowych związkach.
Autorzy listu, odwołując się do ubiegłorocznej
Konferencji Generalnej Episkopatu Ameryki Łacińskiej i Karaibów, potwierdzającej drogę
Kościoła wyznaczoną przez Sobór Watykański II i Konferencje w Medellin i Puebla, zapytują
o znaczenie bycia uczniami i misjonarzami. „W tym kontekście – czytamy w liście –
uznajemy potrzebę nawrócenia osobistego i duszpasterskiego, aby ono nam umożliwiło
bycie uczniami, prorokami, misjonarzami”.
Sygnatariusze listu wyrażają zatroskanie
o stałą formację miejscowych księży. „Istnieje potrzeba lepszego zdefiniowania zarysu
i oblicza naszego Kościoła, aby lepiej określić tożsamość kapłańską. Pojawia się zatroskanie
o właściwe przygotowanie księży do posługi w wielkich centrach miejskich, dzielnicach
nędzy, grupach o różnorodnej duchowości”.
W dalszej części listu autorzy podkreślają,
że spotkanie w Itaici było „czasem uprzywilejowanym do poszukiwania naszej tożsamości
i pragnieniem lepszego zrozumienia naszej misji we współczesnym świecie”.
Nawiązując
do wskazań płynących z Dokumentu z Aparecidy, autorzy stwierdzają: „Czujemy się wezwani,
abyśmy byli coraz bardziej uczniami i misjonarzami. Dlatego apelujemy do wszystkich
braci w kapłaństwie, abyśmy z odwagą, zapałem i nieustraszenie przeżywali naszą posługę
prezbiterów”.