(27.12.2007 RV)Krishtlindja është hyrja e Zotit në historinë njerëzore, do
me thënë mishërimi i Fjalës së Hyjit, ardhja e dashurisë në botë, e një dashurie e
cila është gati t’i ndihmojë të gjithë ata që duan t’ia hapin zemrat e të bëhen burim
i pajtimit e i faljes. Vërtetë dëgjohen shumë lajme të trishtuara – vrasja e ish-kryeministres
Benazir Buto në Pakistan, lufta në Irak, situata në Palestinë, ngjarjet dramatike
në Sudan, në Darfur, në Republikën Demokratike të Kongos, situata e paqëndrueshme
në Ballkan, persekutimet kundër të krishterëve në vendet e ndryshme të botës, por
pranë gjithë këtyre kumteve tronditëse, sa veprimtari vullnetariati, sa bujari në
dhënien e ndihmave për botën e për të varfërit, më tepër nga ana e njerëzve dhe e
familjeve të veçanta, sesa nga ana e shteteve. Nuk duam t’ia atribuojmë gjithçka pozitive
krishtërimit, por pa dyshim që krishtërimi është jashtzakonisht i gjallë. Nuk besojmë
se ka forca të tjera në botë kaq të fuqishme, në vijën e parë të frontit për edukimin
e njeriut me frymën e pajtimit, të faljes, të ndihmës e të solidaritetit reciprok.
Nuk është fjala thjeshtë për të dhuruar sende materiale, por për të dhuruar vetveten,
e vetvetja mund të dhurohet përmes miqësisë dhe dashurisë së çiltër, përmes ndihmës
vëllazërore e faljes, përmes kalimit të kohës së bashku dhe aftësisë për dëgjim reciprok.Prandaj
edhe mes kërcënimeve e mosbesimit, nga Shpella e Betlehemit lind shpresa. Misteri
i Krishtlindjes, pavarësisht nga largimi prej shtëpie, pavarësisht nga varfëria e
grazhdit, indiferenca e popullit, armiqësia e pushtetit njerëzor, është mister gëzimi,
sepse lindi Shëlbuesi, që e mbush botën me dritë: e mbi dritën e Birit të Zotit nuk
do të mund të ngadhënjejë kurrë errësira.