Rozważanie adwentowe

Czwartek, 20.12. – Proroctwa i wypełnienie

Dziś odczytane proroctwo Izajasza i opis zwiastowania Maryi stanowią dwa skrzydła dyptychu – proroctwo i jego wypełnienie.

Izajasz wygłasza ten tajemniczy tekst, który od lat uczeni zajmujący się „Księgą Izajasza” starają się wyjaśnić bezskutecznie w ówczesnych realiach. Kim ma być ta Panna, która porodzi syna, któremu dadzą imię Emmanuela? O ile chrześcijanie od pierwszych wieków łączyli ten tekst z Maryją i Jej Synem, o tyle hipotezy goniące hipotezy, często wzajemnie się wykluczające, nic nie zdołały wyjaśnić. Idąc za pierwszymi Ojcami Kościoła, widzimy tu obraz Maryi Panny.

Druga część dyptychu opisuje realizację proroctwa. Anioł przybywa do Maryi Panny, do Nazaretu, by Jej zwiastować, że z Niej narodzi się Syn Boży. Piękny dialog Maryi, przelęknionej, ale pilnie i z ufnością rozważającej słowa anioła, jej pytania i spokojne wyjaśnienia anioła stały się natchnieniem dla niezliczonych malarzy, pisarzy i kompozytorów.

Końcowe słowa tej sceny – „niech mi się stanie wedle słowa Twego”, owe fiat Maryi – to najważniejsze słowa, jakie kiedykolwiek wypowiedział człowiek. Maryja bowiem wyraża przyzwolenie na poczęcie i urodzenie Syna, który miał rozpocząć dzieło zbawienia ludzkości.

Wpatrzeni w tę scenę prosimy Maryję o pomoc w chwili, gdy Bóg od nas zażąda czegoś, nawet bardzo trudnego, abyśmy i my, za wzorem Maryi umieli również powiedzieć „niech mi się stanie wedle słowa Twego”.

 
ks. Marek Starowieyski