Rozważanie adwentowe

Sobota, 15.12 – Niezawodni prorocy

Czy rozumiano proroków: i tych ze Starego Testamentu, i tych z Nowego? Czy rozumiemy nam współczesnych proroków?

Jest rzeczą oczywistą, że czymś innym byli prorocy biblijni i ci, których nazywamy współczesnymi prorokami, ale jedno ich łączy: i ci, i tamci widzieli i rozumieli w świetle Bożym rzeczy, których nie dostrzegał i nie dostrzega człowiek im współczesny, pokazywali je ludziom i walczyli, aby z nich wyciągnąć konsekwencje. Miliony ludzi widziały umierających na ulicach Kalkutty i uważali to za rzecz zwyczajną i niegodną uwagi. I oto przyszła albańska zakonnica, która podniosła w ich obronie tak straszliwy krzyk, że dosłyszeli go nawet zlaicyzowani jurorzy nagrody Nobla. Wołanie Jana Pawła II obudziło i poderwało do życia wiary zakompleksionych katolików Zachodu i znudzoną młodzież, a wtedy okazało się, że ta bezideowa – zda się – młodzież potrafiła dokonać czynów, na które nie liczyli nawet najwięksi optymiści. A przecież na odkrycie prawdziwych skutków jego nauczania trzeba będzie jeszcze poczekać.

Głos Matki Teresy i Jan Pawła usłyszano: ich siłą, była głęboka wiara i ufność w Boga, którego głosili. Ale ilu proroków głos nie został zauważony, dostrzeżony?

Gdy więc usłyszymy głos nowych proroków, zatrzymajmy się, wsłuchajmy się w niego, czy jest to głos ludzi Bożych, czy przejętych własną pychą. Jeśli jednak stwierdzimy, że jest to głos Boży, nie wahajmy się pójść za nim.

 ks. Marek Starowieyski