(13.12.2007 RV)Sot Kisha katolike kremtoi festën e Shën Luçisë, Shenjtore guximtare
e besnike ndaj besojmës së saj, me një jetë të ndritur e tragjike, që frymëzoi faqe
të tëra të hagjiografisë së lashtë, të cilat lexohen me një frymë, si roman. Shën
Luçia nderohet shumë kudo në botë. Emri i saj, që në shqip përkthehet Dritë, është
mjaft i përhapur edhe në Shqipëri. Besimtarët shqiptarë i kanë ngritur që kur një
katedrale në qytetin bregdetar të Durrësit. E pikërisht në këtë katedrale të dielën
e ardhshme do të kremtohet festa e Pajtores. Luçia jetoi në fillim të shekullit
IV të epokës së krishterë, në Sirakuzë. Ngjarja që shënoi kthesën e madhe në jetën
e saj ishte shtegtimi së bashku me nënën e sëmurë në Katania të Italisë, për të marrë
pjesë në përkujtimin e martirizimit të Shën Ages. U gjunjëzuan së bashku mbi varrin
e martires dhe u lutën për shërimin e të sëmurës. Luçia ra në një dremitje të thellë.
Iu duk, si në ëndërr, Agia virgjër e i tha: "Luçí, motra ime, pse ma kërkon mua, atë
që e ke fituar vetë? Ja, për hir të fesë sate, jot ëmë është shëruar. Ashtu si Krishti
lumnoi nëpërmjet meje qytetin e Katanies, ashtu do të lumnojë nëpër ty qytetin e Sirakuzës,
sepse me virgjërinë tënde i ke përgatitur një banesë të këndshme Zotit”. Kur vajza
u zgjua nga gjumi, mrekullia ishte kryer. E ajo vendosi t'ia kushtonte gjithë jetën
Zotit!Shën Luçia, Pajtore e njerëzve që vuajnë nga sëmundjet syve, u martirizua njëmijë
e shtatëqind vjet më parë, gjatë persekutimeve të Dioklecianit.