Rozważanie adwentowe

Sobota, 8.12. – Niepokalana

Adwent jest okresem, w którym rozważamy skutki grzechu pierworodnego i oczekiwanie ludzkości na przyjście Zbawiciela, Syna Bożego. W tym okresie przygotowania do tego wielkiego wydarzenia nie mogło zabraknąć Tej, której grzech nie dotknął – Maryi Panny.

Na długo jeszcze, nim Papież Pius IX ogłosił dogmat o niepokalanym poczęciu, w Polsce śpiewano pieśń: „Witaj święta i poczęta Niepokalanie”, która w dalszych zwrotkach sławi Jej piękno. I nie tylko w Polsce, bo dogmat ten był określeniem powszechnej wiary chrześcijan, nie tylko katolików, w Jej bezgrzeszne piękno.

Zbyt bowiem dobrze znamy jarzmo grzechu i jego skutki, i wiemy jak on nam ciąży: szukamy i pragniemy dobra, a ciągle grzeszymy, odrzucamy go, a ciągle powraca. I w tej sytuacji jest dla nas ogromną pociechą fakt, że był ktoś, kto nie podlegał temu grzechowi, był od niego wolny, czysty: i od grzechu pierworodnego, i od jakiegokolwiek innego grzechu. Stąd też kult Maryi rozwijał się bujnie gdziekolwiek tylko dotarło chrześcijaństwo, na wszystkich szerokościach geograficznych, stąd też ludzie skalani grzechem garną się do niej z prośbami o pomoc. I w tym właśnie kontekście dzisiejsza liturgia pokazuje nam Maryję: w perspektywie pierwszej Ewy, matki wszystkich ludzi, ale i tej, która stała się przyczyną grzechu, którego skutkiem było opuszczenie Raju i ciernista droga ludzkości. W nim pojawia się nowa Ewa, która przyniosła ludziom radość uwolnienia od grzechu.

Oby i nam wszystkim, grzesznikom pomagała w tej walce Maryja, przeczysta, najświętsza.

 ks. Marek Starowieyski