Dokument o „Konsekwencjach eklezjologicznych i kanonicznych sakramentalnej natury
Kościoła”
Dokument końcowy z październikowego spotkania katolicko-prawosławnej komisji mieszanej
podpisany 13 października w Rawennie o „Konsekwencjach eklezjologicznych i kanonicznych
sakramentalnej natury Kościoła” ma 10 stron. Składa się z dwóch rozdziałów. Poprzedzono
je wstępem, w którym przypomina się owoce dotychczasowych prac komisji, powołanej
do życia w roku 1979. Zostały one zainicjowane zaraz w następnym roku spotkaniem na
wyspie Rodos. Pierwszy rozdział dokumentu z Rawenny przedstawia w oparciu o Biblię
i Tradycję teologiczne podstawy soborowości i władzy w Kościele. W rozdziale drugim,
obszerniejszym, omówiono ich urzeczywistnianie na poziomie lokalnym, regionalnym i
powszechnym.
W tej właśnie części dokumentu podjęto temat prymatu. Mówiąc o
soborowości na płaszczyźnie uniwersalnej, urzeczywistnianej na Soborze Powszechnym,
stwierdza się, że zakłada to czynną rolę, jaką w tym zgromadzeniu wszystkich biskupów
ma odgrywać Biskup Rzymu jako pierwszy spośród nich. „Prymat i soborowość są wzajemnie
od siebie zależne i nigdy nie można ich na różnych płaszczyznach życia Kościoła rozpatrywać
osobno – czytamy w dokumencie z Rawenny. – Prymat na różnych poziomach jest praktyką
ugruntowaną w tradycji kanonicznej Kościoła. Fakt prymatu na płaszczyźnie uniwersalnej
przyjmowany jest na Wschodzie i na Zachodzie. Zachodzą jednak różnice co do rozumienia
zarówno sposobu jego urzeczywistniania, jak też podstaw biblijnych i teologicznych.
W historii Kościoła wschodniego i zachodniego, przynajmniej do IX wieku, zawsze w
kontekście soborowości, uznawano na poziomie powszechnym szereg przywilejów Biskupa
Rzymu jako pierwszego wśród patriarchów. Nie zmniejsza to sakramentalnej równości
wszystkich biskupów”. W zakończeniu dokumentu katolicko-prawosławnej komisji mieszanej
podkreśla się konieczność dalszego pogłębionego studium nad kwestią roli Biskupa Rzymu
w komunii wszystkich Kościołów.