Në lutjen e Engjëllit të Tënzot Papa bëri thirrje për zgjidhje paqësore të tensioneve
ndërmjet Turqisë e Kurdistanit irakian.
(05.11.2007 RV)Dje, në lutjen e
Engjëllit të Tënzot, kremtuar në Sheshin e Shën Pjetrit në praninë e 50 mijë besimtarëve,
Ati i Shenjtë bëri thirrje për zgjidhje paqësore të problemeve që kanë tronditur
marrëdhëniet ndërmjet Turqisë e zonës së Kurdistanit në Irak. Më pas foli për figurën
e Karl Borromeut, që përkujtohej dje në Liturgji. Duke marrë shtytje nga fragmenti
ungjillor i takimit të Jezusit me Xakeun, Benedikti XVI pohoi se dashuria është forca
që përtërin botën. Papa shprehu shqetësimin e tij për ngjarjet e ditëve të fundit
në kufirin ndërmjet Irakut e Turqisë dhe inkurajoi të gjitha përpjekjet për arritjen
e zgjidhjes paqësore: “Nuk mund të harroj se në këtë zonë kanë gjetur strehë
shumë popullsi, në përpjekjen për të shpëtuar nga pasiguria e nga terrorizmi, që e
kanë vështirësuar jetën në Irak gjatë viteve të fundit. Pikërisht duke pasur parasysh
të mirën e këtyre popullsive, ndërmjet të cilave, jo pak të krishterë, uroj me gjithë
zemër që të gjitha palët të përpiqen për të gjetur rrugëzgjidhje paqësore”. Benedikti
XVI uroi edhe që marrëdhëniet ndërmjet emigrantëve e popullsive të vendeve ku kanë
gjetur strehë, të bazohen në frymën e qytetarisë së lartë morale, fryt i vlerave
shpirtërore e kulturore të çdo populli e të çdo vendi. Kush dëshiron sigurinë e mikpritjen
– nënvizoi Papa – duhet të përdorë mjete të përshtatshme për të garantuar të drejtat
e detyrat, të cilat janë në bazë të çdo bashkëjetese. Para lutjes së Engjëllit
të Tënzot, Benedikti XVI kujtoi episodin ungjillor, që propozonte liturgjia e djeshme:
atë të takimit të Jezusit me Xakeun, tagrambledhës në shërbim të autoriteteve romake.
Hiri i këtij takimi të paparashikuar – tha Benedikti XVI – qe i tillë, sa ta ndryshonte
plotësisht jetën e Xakeut, që i tha Jezusit: “Po i jap gjysmën e pasurisë sime të
varfërve, e në se kam mashtruar ndokënd, do t’ia kthej katërfish”: “Edhe një
herë Ungjilli na thotë se dashuria, duke u nisur nga zemra e Zotit e duke vepruar
përmes zemrës së njeriut, është forca që përtërin botën”. Një e vërtetë kjo
– shtoi Ati i Shenjtë - e cila shkëlqen posaçërisht në dëshminë e Shenjtit që përkujtohet
sot: Karl Borromeut, kryeipeshkëv i Milanos: Figura e tij spikat në shekullin
XVI si model bariu shembullor për bamirësi, doktrinë, zell apostolik e posaçërisht
për lutje: “Shpirtrat – thoshte – fitohen në gjunjë”.Shën Karl Borromeu – vijoi
Papa – duke vënë në jetë mësimet e Koncilit të Trentos, iu kushtua plotësisht Kishës
ambroziane: themeloi seminare, ndërtoi spitale, mbrojti të drejtat e Kishës përballë
pushtetarëve të kohës dhe themeloi një kongregatë të re priftërinjsh shekullarë, Oblatët.
Prej këndej, Benedikti XVI ia besoi mbrojtjes së Shën Karlit të gjithë ipeshkvijtë
e botës e shtoi: ”Motua e tij përmblidhet në një fjalë të vetme: “Humilitas”
. Përvujtëria e shtyu, ashtu si Zotin Jezus, të mohonte vetveten e të bëhej shërbëtor
i të gjithëve”. Duke përshëndetur shtegtarët polakë, Ati i Shenjtë kujtoi
paralelisht Shën Karl Borromeun e Gjon Palin II, që mbante plot devocion emrin Karol.
Të falënderojmë Hyjin – tha në përfundim Benedikti XVI - për jetën dhe veprën e këtyre
dy burrave të mëdhenj, larg në kohë, po pranë në shpirt”.