Wydanie polskie Dokumentu Teologicznego 49. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego
w Kanadzie
W tych dniach ukazuje się w Polsce Dokument Teologiczny 49. Międzynarodowego Kongresu
Eucharystycznego, który odbędzie się w dniach od 15 do 22 czerwca 2008 roku w Quebecu
w Kanadzie z udziałem Ojca Św. Benedykta XVI.. Tytuł dokumentu, a zarazem główne hasło
kongresu, brzmi: „Eucharystia, Bożym Darem dla życia świata”. Wydanie w języku polskim
niniejszego tekstu ma przyczynić się do duchowego i intelektualnego przygotowania
wiernych Kościoła w Polsce na to wielkie zgromadzenie katolików całego świata. Ksiądz
kard. Marc Ouellet, Prymas Kanady i jednocześnie Gospodarz Kongresu, udzielił specjalnego
pozwolenia na polskie tłumaczenie, aby zachęcić, pobudzić do refleksji, a przede wszystkim
zaprosić Polaków do wzięcia udziału w Kongresie i dania świadectwa wiary innym narodom.
Nie bez znaczenia pozostaje bowiem fakt, iż to Papież Polak - Sługa Boży Jan Paweł
II - wybrał właśnie Quebec, by stał się „gościnną ziemią” dla Kongresu Eucharystycznego.
Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbywający się w czerwcu 2008 roku będzie
tak dla Kościoła lokalnego, jak i powszechnego, czasem intensywnej modlitwy i refleksji
ukierunkowanej na uczczenie Daru Najświętszej Eucharystii. Stanie się on 49. ogniwem
w łańcuchu kongresów wyznaczających życie Kościoła od ponad wieku. Będzie też przypadał
w roku 400. rocznicy założenia pierwszego w Ameryce Północnej francuskiego miasta,
które stało się w XVII wieku ważnym dla całego kontynentu centrum misyjnym. Dlatego
też kard.Quellet we wstępie do omawianego dokumentu napisał: „Aby uaktualnić i podkreślić
znaczenie Eucharystii oraz wartość Ewangelii w dzisiejszym świecie, należy ożywić
pamięć chrześcijańskich początków naszego kontynentu”.
Przedstawiony dokument
rozwija niektóre aspekty nauki o Eucharystii, ze szczególnym akcentem położonym na
rozumienie jej jako Wielkanocnej Pamiątki Tajemnicy Chrystusa.
Dokument Teologiczny
Kongresu podzielony jest na trzy zasadnicze części: „Najświętsza Eucharystia – dar
Boga”, „Eucharystia – Nowym Przymierzem” i ostatnia część pt. „Dla życia świata”.
Pierwsza z nich uzmysławia nam, że ten największy Dar Bóg przygotowywał długo w historii
zbawienia. Najświętsza Eucharystia streszcza bowiem i wieńczy liczne dary, które Bóg
ofiarował ludzkości od stworzenia świata. Bóg w sposób rzeczywisty ustanawia tym
sakramentem Nowe Przymierze przypieczętowane Krwią Chrystusa. Jak święto Paschy żydowskiej
w czasach Obietnicy, tak Najświętsza Eucharystia towarzyszy ludowi Bożemu w pielgrzymce
poprzez historię Nowego Przymierza. Jest ona uobecnieniem Daru Ciała i Krwi Jezusa
Chrystusa dla wyzwolenia ludzkości z grzechu i śmierci. Ustanowienie Eucharystii zawiera
głęboką tajemnicę wykraczającą poza zdolności naszego rozumu i dostępne nam kategorie
myślenia. Jest to najwspanialsza tajemnica wiary. Kościół karmi się nią bezustannie
– to ona udziela mu życia i jest podstawą jego istnienia. Podczas Ostatniej Wieczerzy
Jezus ofiarował Kościołowi swą obecność sakramentalną, obecność „rzeczywistą i istotową”,
chociaż zakrytą pod prostymi znakami chleba i wina
W drugiej części tego dokumentu
teologicznego akcent położony jest na widzenie Kościóła jako ludu Nowego Przymierza
nierozerwalnie związanego z Eucharystią. Kościół, będący dziedzicem i współuczestnikiem
tajemnicy eucharystycznej, ożywiony przez Ducha Świętego i kształtowany przez Maryję,
uczestniczy w darze Boga dla świata. Maryja ukazana jest w tym dokumencie jako Niewiasta
Eucharystii. Dar Boży dla świata spełnił się dzięki Kobiecie, błogosławionej między
niewiastami, która uwierzyła i oddała się bezgranicznie Słowu Pana. Maryja z Nazaretu
jest najwspanialszą Kobietą, która odpowiedziała „TAK” na Boże Przymierze i stała
się przez Zwiastowanie spełnieniem córki Syjonu, rodzącym się Kościołem.
Dokument
podkreśla i akcentuje znaczenie niedzieli jako Dnia Pańskiego. Kościół – czytamy -
jest wspólnotą uczniów, której znakiem rozpoznawczym jest „życie w Chrystusie” realizowane
przez praktykowanie wzajemnej braterskiej miłości ze wszystkimi. Niemożliwym jest
kochać tak jak On kocha, nie otrzymując bezustannie tej miłości od Niego. „Nowe przykazanie”
nie jest moralnym ideałem podarowanym naszej wolności. Jest to przymierze, miłość
dzielona między Chrystusem i Jego uczniami. Miłość, która rośnie i promieniuje na
świat, o ile będzie stale czerpana ze źródła niedzielnej Eucharystii. Niedziela jest
bowiem dniem, w którym chrześcijanin, bardziej niż kiedykolwiek indziej, powołany
jest do wspominania zbawienia, jakie otrzymał w chrzcie świętym. W trzeciej części
dokumentu omówiona jest rola i znaczenie kultu Eucharystii w życiu wierzących. Zachęca
się tu do prawdziwej adoracji Najświętszego Sakramentu, a jednocześnie przybliża nam
rolę szafarzy, których posługa jest tak nierozerwalnie z tym Sakramentem związana.
Podjęty zostaje również temat misji i ewangelicznych przemian we współczesnym świecie.
Przybliżony zostaje aspekt rodziny jako Domowego Kościoła oraz życia konsekrowanego
jako powołania do miłości. Dokument podkreśla, że akt uwielbienia, jaki Chrystus
i Kościół składają w Eucharystii, nie wygasa wraz z zakończeniem liturgii. Przedłuża
się on w stałej obecności Pana pod postacią Sakramentu i prowadzi wiernych do adoracji
Najświętszej Eucharystii. Ta adoracja poza Mszą przedłuża uwielbienie, bo zaprasza
wiernych, by pozostawali przy Panu obecnym w Najświętszym Sakramencie, zgodnie ze
słowami św. Jana: „Nauczyciel tu jest i woła cię” (J 11,28).