Dokumenti Motu Propro Summorum Pontificum lejon Meshën në gjuhën latine
I shtyrë nga një “frymë pajtimi”, siç e nënvizon edhe vetë Papa në një letër dërguar
të gjithë ipeshkëvijve të botës, Motu Proprio u shoqërua nga frikë dhe shqetësime
që shkaktuan konfuzion. Mbi këtë çështje flet teologu Dom Nicola Bux i Kongregatës
për Doktrinën e Fesë.
Pyetje: Disa thonë se Motu Proprio për Summorum Pontificum
përbën një kthim mbrapa në krahasim me Koncilin II vatikanas. A është e vërtetë?
Përgjigje:
Shfuqizimi i një riti i cili që nga Koncili II vatikanas e deri më sot ka lënë gjurmë
në dy brezni është gjëja e fundit që Ati i Shenjtë do të mund të dëshironte. Më
duket pastaj se ortodoksët e lindjes e kanë kuptuar mirë e jo rastësisht, - mendoj
– se mbështetja më e mirë ndaj Motu Proprio erdhi nga Patriarkana e Moskës, me motivimin
se “çdo rikthim te tradita liturgjike duhet përshëndetur pozitivisht dhe i afron të
krishterët ndërmjet tyre.”