Zobowiązaniem do głoszenia zsekularyzowanemu światu światła, którym jest Chrystus
zakończyło się III Europejskie Zgromadzenia Ekumeniczne. Przez ostatni tydzień Sybin
był nie tylko europejską stolicą kultury, ale także stolicą ekumenizmu. Uczestnicy
spotkania, które zakończyło swoistą pielgrzymkę, którą chrześcijanie różnych denominacji
rozpoczęli w 1989 r. w Bazylei, teraz myślą o zorganizowaniu ekumenicznych spotkaniach
międzykontynentalnych.
Blisko 3 tys. osób spotkało się w Sybinie czyniąc w
dniach od 4 do 9 września z tegorocznej, europejskiej stolicy kultury, również stolicą
ekumenizmu. W Sybinie dobiegła końca swoista pielgrzymka, którą chrześcijanie - reprezentujący
różne denominacje rozpoczęli w 1989 roku w Bazylei. W 1997 roku „zatrzymali się” na
II Europejskim Zgromadzeniu Ekumenicznym w Grazu w Austrii. Natomiast Zgromadzenie
w Sybinie poprzedziły spotkania w Rzymie (24-27 stycznia 2006) oraz w Wittenberdze
(15-18 lutego 2007).
Od strony merytorycznej Zgromadzenie zajęło się bardziej
problemami natury społecznej i ekologicznej, odsuwając niejako debatę teologiczną
na dalszy plan. Przykładem jest jedna z rezolucji, która w kontekście dokonujących
się zmian klimatycznych zaleca obchodzenie w dniach od 1 września do 4 października
okresu Ochrony Stworzenia. Na uwagę zasługuje proces powstawania tej idei. Na początku
proponowano świętowanie wyłącznie jednego dnia, poświęconego wyłącznie ochronie środowiska
naturalnego. Nie oznacza to, że na III Europejskim Zgromadzeniu Ekumenicznym zabrakło
teologii. Prawdziwą ucztą teologiczną było wystąpienie kard. Waltera Kaspera.
W dokumencie końcowym, którego podstawą jest Charta Oecumenica, uczestnicy zobowiązują
się do dawania we współczesnym, zsekularyzowanym świecie świadectwa na rzecz Światła,
którym jest Chrystus. Kilkustronicowy dokument podzielono na trzy części, które odpowiadają
elementom programu III Europejskiego Zgromadzenia Ekumenicznego, a mianowicie: Światło
Chrystusa dla Kościoła, Światło Chrystusa dla Europy i Światło Chrystusa dla świata.
Oficjalna delegacja Kościoła rzymskokatolickiego z Polski liczyła ok. 50 osób.
Polaków w Sybinie było jednak znacznie więcej. Szkoda tylko, że w oficjalnym programie
zgromadzenia zabrakło wyraźnych, polskich akcentów. Na III Europejskim Zgromadzeniu
Ekumenicznym nieobecni byli też ci, którzy przez lata tworzyli i w dalszym ciągu kształtują
ekumenizm w Polsce, a zwłaszcza uczestnicy Zgromadzeń w Bazylei i Grazu. W Sybinie
pojawiła się natomiast nowa – w dosłownym i przenośnym tego słowa znaczeniu – generacja
ekumeniczna. Pod względem organizacyjnym zgromadzenie było przygotowane bardzo dobrze.
Tysiące osób wyjeżdżało z Sybina z poczuciem zadowolenia i satysfakcji. Zastanawiając
się nad przyszłością zgromadzeń ekumenicznych, wskazuje się na możliwość kontynuowania
spotkań w kontekście międzykontynentalnym.