Nowy przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury

Benedykt XVI przyjął rezygnację, którą złożył przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury, 77-letni kard. Paul Poupard. Następcą francuskiego purpurata mianował włoskiego biblistę, 65-letniego ks. Gianfranco Ravasiego, którego wyniósł do godności arcybiskupiej. Został on równocześnie przewodniczącym dwóch Papieskich Komisji: ds. Kościelnych Dóbr Kultury oraz Archeologii Sakralnej. Dotychczas był prefektem Biblioteki Ambrozjańskiej w Mediolanie. Znany jest zarówno z pracy naukowo-dydaktycznej w dziedzinie biblistyki, jak i z popularyzacji Pisma Świętego – również w programach telewizyjnych i prasie. Ks. Ravasi przygotował rozważania na tegoroczną (2007) papieską drogę krzyżową w Koloseum. Z jego licznych książek kilkanaście ukazało się także po polsku. Papieską Radę ds. Kultury utworzył ćwierć wieku temu Jan Paweł II. Kard. Poupard był jej przewodniczącym przez 19 lat.

Nowy przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury w wywiadzie udzielonym naszej rozgłośni podkreśla, że chrześcijaństwa nie da się tak po prostu wymazać ze społecznej świadomości. Wśród wyzwań stojących przed chrześcijańską kulturą wymienia zwalczanie płycizny i powierzchowności oraz dialog ogólnie pojętego Zachodu z innymi kulturami, zwłaszcza Afryki i Azji.

„Dialog między Ewangelią a kulturą był jednym z wielkich punktów odniesień dla Kościoła, szczególnie od czasów Soboru Watykańskiego II – stwierdził ks. Ravasi. Nie przypadkiem dykasteria kultury powstała jako pokłosie Soboru, nawet jeśli formalnie ustanowiona została przez Jana Pawła II. Jej początki sięgają czasów Pawła VI, a zwłaszcza utworzonej przez niego Rady w ramach Sekretariatu ds. Dialogu z Niewierzącymi. W tym kontekście, jak sądzę, należy uznać kulturotwórczy wymiar chrześcijaństwa, które także jest zdolne do skutecznego niepokojenia kultur, dawania sił do poszukiwań, stawiania pytań. Słowem Ewangelia i kultura to nierozerwalny dwumian, nie tylko dlatego, że Ewangelia musi wyrażać się poprzez języki i odniesienia, ale również dlatego, że ma zostawiać trwałe ślady. Nie powinna jedynie wyrażać sama siebie, ale sprawiać, aby jej przekaz stał się żywotną i przynoszącą owoce zasadą”.

ak, jp, tc/rv