Emisionin XV i ciklit radiofonik “Me Nënë Terezën”, bazuar tek libri ‘Jeta ime’

(17.8.2007 RV) Në emisionin XV të ciklit tonë radiofonik “Me Nënë Terezën”, bazuar tek libri ‘Jeta ime’, sot e Lumja Terezë na tregon legjendën simbolike të gushëkuqit të vogël, me sytë e të cilit na mëson ta shikojmë Kryqin, që nuk duhet ta harrojmë kurrë, sepse është vend hiri; e pastaj na tregon edhe si vendosi të zgjidhte sarin e bardhë me vija blu, që tashmë është bërë i njohur në mbarë botën, si dhe pjesët tjera të veshjes së motrave të bamirësisë, që të gjitha me kuptim simbolik:
Gushëkuqi i vogël:
Nuk kemi asnjë arsye të shqetësohemi, të humbasim guximin ose të ndjehemi të mjera, sepse gjithçka bëjmë, e bëjmë për Krishtin.
Është ai që na thërret, Ai që thotë: “Pata uri e më dhatë të ha… !”.
E di se në botë ka miliona e miliona të varfër, por unë mendoj për ta një për një.
Jezusi ishte një. E unë kujtoj fjalën e Jezusit. Ai tha: “Ma keni bërë mua…!”.
Unë, Motrat e Vëllezërit e mi kujdesemi për çdo njeri, si të shikonim në të Jezusin.
E gjithçka duhet ta bëjmë më mirë se ata që janë në botë, me qenë se e bëjmë për Jezu Krishtin.
Në se do të na duket tepër e vështirë, duhet t’i kërkojmë Jezusit një pikë nga Gjaku i tij i paçmuar.
A e keni dëgjuar ndonjëherë legjendën e gushëkuqit të vogël?
Shikonte Jezusin në kryq, shikonte edhe gjembat.
Nisi të sillej rrotull e rrotull, derisa e gjeti mënyrën t’ia hiqte një gjemb, e në përpjekjen për ta hequr, u ther.
Secila nga ne duhet të jetë si zogu i vogël.
Gushëkuqi i vogël nuk e pati të lehtë ta shkulte ferrën: iu desh të mundohej e të shpohej.
Nuk duhet ta harrojmë kurrë Kryqin.
Është vend i hirit.
Kur vendosa ta bëj apostullimin tim ndërmjet të varfërve, mendova se një nga format më të frytshme e më bindëse për t’u pranuar prej tyre, mund të ishte veshja. Vendosa, prandaj, të vishesha si ata.
Në Indi sari që veshim ne, është si ai i të varfërve, ose i ngjet shumë.
E vetmja gjë që ndryshon në të, është kryqi i vogël, i varur në supin tonë të majtë në lartësinë e zemrës, për kujtim të vuajtjeve të Krishtit.
Vendosëm kështu të visheshim me sarin e grave indiane.
I shtuam shiritat blu, simbol i kryeultësisë së Marisë.
Kryqi prej druri në anën e majtë të kraharorit, simbolizon dashurinë tonë për Krishtin.
Sandalet që mbathim në këmbë, simbolizojnë rrugën tonë, të zgjedhur me vullnet krejtësisht të lirë.