148 vjet më parë lindi Poeti i Dallëndyshës.

(03.08.2007 RV)Filip Shiroka, që në letërsinë shqipe njihet si Poeti i dallëndyshës, lindi 148 vjet më parë në një shtëpi karakteristike shkodrane, sot e shembur, ashtu si shtëpia e Luigj Gurakuqit. Nuk është më porta me pllakën përkujtimore, në të cilën lexohej: "Në këtë shtëpi më 3 gusht 1859 lindi Filip Shiroka". Por me sa duket askush nuk shqetësohet për shembjen e një monumenti tjetër të papërsëritshëm të kulturës shqiptare. E pra në periudhën e Rilindjes, kur pena ishte arma më e mprehtë në luftën për lirinë e Shqipërisë, Shiroka qe i njohur njëlloj si Naim Frashëri.!
Po kujtojmë, me pak fjalë ngjarjet kryesore të jetës së atij, që Atdheu e la dy herë pa shtëpi.
Mësimet e para i mori në shkollën françeskane të vendlindjes, ku pati fatin të ketë për mësues fratin-poet, Atë Leonardo De Martino, pranë të cilit bëri sprovat e para poetike edhe Atë Gjergj Fishta. Mësoi disa gjuhë të huaja në bankat e kësaj shkolle. Më 1877 hapi një dyqan për lidhjen e librave, që u shndërua shumë shpejt në pikëpjekje të atdhetarëve e të dashuronjësve shkodranë të kulturës. Më 1880, për shkak të rrethanave të vështira të kohës, mbylli dyqanin dhe mori rrugën e gjatë të mërgimtarit drejt Egjiptit. Prej andej kaloi në Libanin që administrohej nga shkodrani tjetër i madh, Pashko Vasa. Më 1887 fillon të botojë vjersha në revistat "Albania", "Besa"; "Toska" etj. me pseudonimin Gegë Postripa. Ndërkohë njihet me Çajupin, me të cilin lidh një miqësi të ngushtë. E jo më pak miqësohet me Gurakuqin, me të cilin takohet së pari ndër faqet e revistës Albania. Gurakuqi, i prekur nga vargjet e "Shko Dallndyshë", iu përgjigj poetit me vargjet e "Dallndysha erdhi". Të dy burrat e mëdhenj të kulturës shqiptare do të piqeshin vetëm kur Shiroka u kthye në Shqipëri, ku edhe botoi "Zanin e Zemrës", e vetmja përmbledhje e tij poetike, e cila i siguroi një vend të pazëvendësueshëm në letrat shqipe. Vdiq më 1935 në Beirut të Libanit. Disa nga lirikat e tij më të realizuara janë "Shko Dallndyshë", "Vjershatorit", "Frati i vogël" "Një lules së veshkun" ; "Vorri i Skandërbegut" .
Prej tyre zgjodhëm për përkujtimin e sotëm një epitaf simbolik e aktual për të gjitha kohërat:

Sipri vorrit të një grekomanit:
SHQIPTARI KISHTE SHKRUE

N'ket vorr po kalben eshtnat t'nji qyqarit,
qi turpnisht jetën e vet e ka shkue:
Shqiptar, për fat të zij, edhe bir Shqiptarit,
punoi për Grekët, Shqypninë me tradhtue.
Tradhtuer emnohej sa ish gjallë ky i shkretë,
e trathtuer emnin ka me e pasë për jetë.


GREKU KISHTE SHKRUE

Këtu po kalben kocat t'nji Shqiptarit,
qi me mish e me shpirt punoi për Greqinë.
Nevojë kem pasun për shërbim të qyqarit
Me të holla e ndera ja paguem dhelpninë:
por… besë s'ka Greku n'at nierinë qi shetatdhenë, kombin dhe vëllaznit e vet!