Kisha britanike ndjek me vëmendje hapat e para të qeverisë Braun.
(05.07.2007 RV)Britania e Madhe
duhet qeverisur ndryshe, mbi bazën e një Kushtetute të shkruar. Ky është një nga propozimet
e hapave të para politike të kryeministrit britanik, Gordon Braun, i cili njoftoi
se do të bëjë një seri modifikimesh lidhur me praktikën e marrjes së vendimeve nga
ana e qeverisë. Edhe Kisha katolike i shikon me vëmendje hapat e para të qeverisë
së re. Në qeverinë e mëparshme të Blerit, disa ligje, siç është bie fjala ai i hapjes
së rrugës për bijësimin e fëmijëve nga ana e çifteve homoseksuale, ose ai që imponon
kontrollin mbi shkollat fetare për shkaqe sigurie, janë pritur me shqetësime të shumta.
Për këto tema, kërkuam mendimin e kardinalit Kormak Myrfi O’Konorr, kryeipeshkëv
i Uestminsterit:Përgjigje: - Ka përparësi të dukshme në hapat e para të veprimtarisë
së kryeministrit. Braun do të përpiqet të ruajë vazhimësinë me pararendësin, duke
ndryshuar prej tij. Sidoqoftë, njerëzit kërkojnë ndryshime në fushën e shëndetësisë
e të arsimit: unë vetë do t’i kërkoj ndërhyrje në sektorë si familja, madje do t’i
kërkoj gjithë ndihmën dhe mbështetjen që mund të japë, në mënyrë që familja të zërë
vendin e parë në jetën shoqërore të Britanisë së Madhe. Jam i bindur se zëri i Kishës
do të ngrihet së bashku me atë të shumë të tjerëve, në mbrojtje të dinjitetit të njeriut,
të familjes, por edhe për lirinë e praktikimit të fesë nga ana e të krishterëve dhe
besimtarëve të feve të ndryshme në shoqërinë tonë të shekullarizuar, duke pasur parasysh
se praktikimi i lirë i fesë shkon krah për krah me kontributin në jetën publike, në
shërbim të së mirës së përbashkët. Pyetje: - Ka pasur tensione të forta
me qeverinë muajt e kaluar. Ju ç’mendoni për marrëdhëniet aktuale ndërmjet Kishës
katolike në veçanti e qeverisë? Përgjigje: - Po. Ka pasur tensione vërtetë
të forta kohët e fundit lidhur me agjensitë e bijësimeve e me shkollat, dmth me rrezikun
e kontrollit të plotë të qeverisë mbi shkollat tona. Në një farë mënyre, këto dy pika
prekin dy parime tepër të rëndësishme. Çështja e agjensive të bijësimit prek në zemër
përparësinë e familjes, të konceptit katolik lidhur me mënyrën më të mirë të edukimit
të fëmijëve si dhe bindjen tonë se t’u njohësh çifteve homoseksuale të njëjtin status
që kanë çiftet heteroseksuale, nuk është aspak e drejtë. Kjo është tepër e rëndësishme
e ne e kemi thënë qartë. Besoj, prandaj, se një numër i madh njerëzish në Britaninë
e Madhe duhet të jetë dakord me këtë. Kjo nuk do të thotë të jesh homofob, sepse nuk
jemi të tillë, por gjithsesi disa gjëra është e nevojshme të afirmohen. Është e pranueshme
që nuk ka diskriminim përsa u përket të drejtave të homoseksualëve, por njëkohësisht
nuk duhen diskriminuar as bazat e fesë, e sidomos të Kishës katolike. Problem tjetër
është ai i shkollave katolike, e jo vetëm për çështjen e edukimit të fëmijëve të pagëzuar,
por, po e përsëris edhe një herë – për rëndësinë lidhur me të mirën e përbashkët.
Fëmijët, të rinjtë – vajza e djem – formohen mrekullisht mirë në shkollat katolike.
E ky formim i përgjithshëm vlen jo vetëm për ta, por për të gjithë, sepse këta të
rinj do të japin kontributin e tyre për të mirën e përbashkët: përgatiten për të qenë
nënshtetas të mirë, gjithnjë në shërbim të zhvillimit pozitiv të vendit tonë. Prandaj
nuk do të më pëlqente aspak në se kryeministri do të kërkojë t’i kufizojë ose t’i
mbyllë fare shkollat katolike. Një veprim i tillë nuk do të më dukej aspak i urtë.
Kryeministrin e ri e kam takuar disa herë dhe e nderoj shumë, posaçërisht për impenjimin
e tij lidhur me lehtësimin e varfërisë së fëmijëve e të rriturve, e jo vetëm ‘në shtëpinë
tonë’ por edhe në Afrikë. Do të më pëlqente shumë që ai ta bëjë Britaninë e Madhe
shembull për gjithë vendet e pasura që duan të kontribuojnë më shumë se kanë bërë
deri tani, për ta lehtësuar barrën e varfërisë në vendet ku jetojnë njerëzit më të
varfër të botës, posaçërisht në Afrikë, por edhe gjetiu. Përgjithësisht, kam shpresa
të mëdha për këtë detyrë që trashëgoi Braun. E zgjodhën të gjithë njëzëri, pa asnjë
kundërshtim: mendoj se ardhmëria është me të, e me të është edhe urimi e lutja ime.