(26.04.2007 RV)1 Kúr permbrenda atij Tempullit të rí, Mue
per nen dollma t’Rozafatit true, N’gjûj shoh Shqiptarin ulë me pervûjtní, M’bjen
n’mend se Zoja e Shqipnisë më thonë mue. 2 E kúr per
rreth e qark t’eltervet t’mí, Si stina e bukur t’nise me lulzue, Fmín e Shqiptarit
ndiej tue m’kndue n’brohrí, Vedin Shqiptare m’ kandet me e kujtue 3
Por edhe atëherë, po, kúr Shqiptari t’kjajë E t’dnesë nder t’vshtira, neper t’
cillat jeta Ati i pershkohet, syt mue m’mbushen m’vajë, 4
E askurr nuk lâ pingul që Shqipninë zhgjeta E mnís s’qiellës t’a shinojë, perse
e verteta Âsht kjo: Shqipnia â’ emja e un e sajë.
Simbas Atë Gjergj Fishtës
“Lirika”, fq. 287, Rilindja, Prishtinë 1997