Krezhmë 2007: Papa i fton besimtarët të pendohen e të zgjedhin dashurinë e Zotit në
Kryq.
(25.02.2007 RV)Krezhmët, që nisën me të Mërkurën e Përhime, janë stinë shpirtërore
e përshtatshme, që na krijon kushtet të ushtrohemi për ta kërkuar më me ngulm Zotin,
duke i lënë mënjanë planet kalimtare të suksesit personal, për të zbuluar forcën e
dashurisë së Hyjit e të mëshirës së tij për njerëzit e ligësht. Na ftojnë të kthehemi
tek Zoti, sepse njeriu nuk është arkitekt absolut i fatit të vet e, si bir i Hyjit,
mund të synojë shumë më tepër se vetrealizmi i tij. Të rizbulojmë, pra, se pas hijes
së Kryqit është e fshehta e lumturisë, që duhet dëshmuar në çdo mjedis të jetës shoqërore.
Por duhet pasur mirë parasysh se ky shtegtim pendese ungjillore nuk mund të kufizohet
vetëm në një periudhë të veçantë të vitit. Duhet të shtrihet në gjithë harkun e jetës,
duhet të ndjehet fuqimisht në çdo ditë të jetës sonë. Pendesa nuk është përpjekje
për realizmin e vetvetes, sepse njeriu nuk është arkitekt i fatit të tij të amshuar.
Nuk jemi ne që e kemi bërë vetveten, prandaj vetrealizimi është jo vetëm kundërshti,
por edhe tepër pak për ne: kemi një qëllim shumë më të lartë. Të kthehesh në rrugën
e Zotit do të thotë të pranosh lirisht, me dashuri që të varesh në gjithçka nga Zoti,
me bindjen se kjo nuk është varësi po liri. Të bësh kthesë do të thotë të mos rendësh
pas suksesit vetjak, që kalon, por duke hequr dorë nga siguria njerëzore, ta ndjekësh
me thjeshtësi e besim Zotin, në mënyrë që Jezusi të bëhet për të gjithë, ashtu siç
ishte për të Lumen Nënë Terezë, që përsëriste vazhdimisht: “Krishti për mua është
gjithçka”. “Po, Kryqi është dëftimi përfundimtar i dashurisë dhe i mëshirës hyjnore
edhe për ne, burrat e gratë e epokës së sotme, që shpesh hutohemi nga shqetësimet
e interesat tokësore të çastit. Zoti është dashuri e dashuria e tij është e fshehta
e lumturisë sonë. Por për të hyrë në këtë mister dashurie, nuk ka rrugë tjetër, përveç
asaj të Kryqit”. Ndërsa praktikat krezhmore për traditën e krishterë janë armë
shpirtërore për të luftuar pasionet e këqija e veset, duke pasur parasysh formulën
krezhmore “Pendohuni e besoni në Ungjill”, e “Kujtohu se je hi e në hi do të kthehesh!”.
Kemi, pra, dyzet ditë për ta thelluar përvojën shpirtërore asketike, duke dhënë
lëmoshë, duke u lutur e duke agjëruar, sepse tradita e krishterë i konsideron praktikat
krezhmore si ‘armë’ shpirtërore për të luftuar të keqen, pasionet e mbrapshta e veset.Këtë
theksoi Papa në dy kremtimet e së Mëkurës së Përhime e, duke kujtuar Mesazhin e tij
të Krezhmëve 2007, u përsëriti besimtarëve ftesën për t’i jetuar këto dyzet ditë
hiri të posaçëm, si kohë eukaristike.