Dialog në të gjitha fushat në Vatikan ndërmjet Benediktit XVI e famullitarëve romakë.
Në qendër të ballafaqimit: transmetimi i fesë dhe baritoria me të rinjtë.
(22.02.2007 RV)“Kënaqem që jam
ipeshkëv i një dioqeze të madhe e që shikoj rreth meje kaq shumë meshtarë”. Me këto
fjalë e nisi sot Benedikti XVI dialogun me famullitarët e Romës të cilët i priti sot
në Vatikan. Ishte dialog i sinqertë, i zhvilluar në një atmosferë shumë të përzemërt,
gjatë të cilit nuk munguan duartrokitjet e gjata e edhe çastet e humorit. Ati i Shenjtë
vuri theksin sidomos tek përshpirtëria popullore e tek devocioni marian. Prandaj,
si theksoi se shenjtëroret kanë rëndësi të dorës së parë për Kishën, Benedikti XVI
kujtoi shtegtimet në shenjtëroren e Altötingut në tokën e tij bavareze, ku të rinjtë
rizbulojnë vetëdijen e tyre të krishterë. E pikërisht punës baritore me rininë Papa
i kushtoi pjesën kryesore të reflektimeve: “E dimë se rinia duhet të zërë vendin
e parë në shqetësimet tona baritore, sepse të rinjtë jetojnë në një botë që është
larg Zotit. Në këto rrethana kulturore nuk është aspak e lehtë të takohesh me Krishtin
e të jetosh si i krishterë i vërtetë. Të rinjtë kanë nevojë për shoqërim, që të mund
ta gjejnë këtë rrugë” – tha Papa, e në vijim foli edhe për rëndësinë e leximit
të Shkrimit Shenjt, të cilit do t’i kushtohet Sinodi i ardhshëm, me vetëdijën se në
Krishtin gjejmë kyçin që hap të gjitha portat, e sidomos, atë që të çon te Kryqi.
E përsa i përket dialogut mbi drejtpeshimin personal në jetën shpirtërore e baritore,
Papa u përgjigj me një humor të hollë: ”Ungjijtë thonë: “Ditën punonte, natën
ishte mbi mal me Atin qiellor e lutej”. Më duhet t’ju rrëfej ligështinë time: unë
nuk mund të lutem natën, sepse më vjen gjumë, e megjithatë pak kohë e lirë për Zotin
duhet vërtetë…”.Së fundi Ati i Shenjtë theksoi edhe rëndësinë e artit kishtar,
duke e quajtur katekizëm të gjallë e thesar, që e pasuron jashtzakonisht Italinë duke
dëshmuar se Kisha, pavarësisht nga ligështitë e mëkatet e saj, ka qenë gjithnjë burim
i madh frymëzimi.