(28.01.2007 RV)Përkujtojmë sot një nga figurat më të ndritura të Kishës katolike
shqiptare, njeriun që u bë simbol i gjakut të martirëve, derdhur nga diktatura komuniste:
kardinalin e parë shqiptar, Mikel Koliqin, në 10-vjetorin e vdekjes. Nuk është
e thjeshtë të përmbledhësh me pak fjalë jetën e kardinalit Koliqi, një nga figurat
më poliedrike në historinë e Shqipërisë. Kardinali Koliqi lindi në Shkodër më
29 shtator 1902. Shkollen fillore e nisi në Shkodër dhe e mbaroi në vitin 1911 në
kolegjin "Arici" te Eterve Jezuit në Breshia të Italisë. Në klasë me të ishte edhe
papa i ardhshëm, Pali VI. Edhe gjimnazin e kreu ne Itali pjesërisht në Monxa,
në Bergamo dhe në Bari. Ishte në moshë të pjekur, kur ndjeu thirrjen për rrugën
meshtarake, thirrje që e kurorëzoi duke u shuguruar meshtar më 30 maj 1931. U kthye
menjëherë në Atdhé dhe nisi shërbimin, më parë si ndihmës-famullitar, e pastaj si
famullitar i katedrales së Shkodrës. U shqua edhe për veprimtarinë e tij muzikore
e publicistike. Muzikoi melodramat e para në historinë e muzikës shqiptare, në bashkëpunim
të ngushtë me Don Ndré Zadejën. Qe kryeredaktor i revistës "Kumbona e së Dieles".
Gjatë regjimit komunist u burgos tri herë dhe u dënua me 40 vjet heqje lirie. Ati
i Shenjtë Gjon Pali II e emëroi prelat nderi në janar 1992, e takoi personalisht gjatë
vizitës së tij në Shqipëri, më 25 prill 1993 dhe e krijoi kardinal më 26 nëntor 1994. Menjëherë
pas fillimit të proceseve demokratike, kardinali Koliqi u nderua së pari me titullin
"Pishtar i demokracisë", më pas me titullin "Nënë Tereza" dhe, vetëm pak ditë para
vdekjes, me titullin më të lartë "Nderi i Kombit". Vdiq në Shkodër, më 28 janar 1997. U
përpoqëm të përmbledhim në pak rreshta një jetë, për të cilën mund e duhet të shkruhen
shumë libra; një jetë që shtrihet në gjithë hapësirën e shekullit të kaluar, një jetë
të jashtzakonshme, së cilës deri tani i është kushtuar vetëm libri "Mikel Koliqi",
shkruar nga kushëriri i tij, Gjon Simoni.Shumë herë i ka folur popullit shqiptar nga
mikrofoni i radios sonë Kardinali Koliqi: zëri i tij është i gjallë ndërmjet nesh,
ashtu si porositë e tij, nga të cilat zgjodhëm këtë, që ju ftojmë ta dëgjoni: