Magazyn we wtorek

W programie:
 - kard. Walter Kasper dokonuje podsumowania najważniejszych wydarzeń dialogu ekumenicznego w roku 2006;
- o relacjach z luteranami mówi ks. Matthias Türk;
- ks. Boguslaw Trzeciak wskazuje na znaczenie przystąpienia do UE Bułgarii i Rumunii;
- o działalności Biura do spraw pomocy dla Krajów Europy Środkowej i Wschodniej przy episkopacie USA opowiada Wojciech Buś.


Słuchaj:


Trwający Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan stanowi dobrą okazję, aby zapoznać się ze stanem dialogu z różnymi Kościołami. Ważnym wydarzeniem minionego roku było opublikowanie przez Międzynarodową Komisję Katolicko-Luterańską ds. Jedności dokumentu studyjnego, który otworzył nowe perspektywy w dziedzinie eklezjologii ekumenicznej. Pragnąc wskazać dalsze kroki na drodze ku widzialnej jedności między luteranami a katolikami mówi on o apostolskości Kościoła, w nawiązaniu do jego początków. Chodzi o apostolskość posługi duchownych, o narzędzia, jakimi dysponuje on dla zachowania wiary i nauczania tej prawdy, którą apostołowie przekazali raz na zawsze wszystkim Kościołom. O przybliżenie tej tematyki poprosiliśmy ks. Matthiasa Türka, który w Papieskiej Radzie ds. Popierania Jedności Chrześcijan odpowiada właśnie za ten dialog.

Ks. Türk: Jeśli chodzi o „apostolskość Kościoła” pracujemy na podstawie uzgodnienia osiągniętego przez katolików i luteranów co do usprawiedliwienia przez łaskę Chrystusa. Wspólnie wyznajemy, że to Duch Święty jednoczy wiernych w Kościele. Na tej podstawie, pomimo istniejących różnic luteranie i katolicy są zasadniczo zgodni, co stanowi o apostolskości Kościoła. Uznają, każde z wyznań we właściwy sobie sposób, prawdziwą apostolskość tradycji drugiej strony.

RV: Jakie są punkty zbieżne w rozumieniu posługi ordynowanej u katolików i luteranów?

Ks. Türk: Dokument studyjny wspomina o bogatym świadectwie biblijnym na ten temat. Przedstawia następnie główne zmiany, jakie dokonały się na przestrzeni wieków zarówno na poziomie instytucji ordynacji jak i teologii posługi. Obecnie luteranie i katolicy są zgodni, co do powszechnego kapłaństwa wiernych oraz posługi ustanowionej przez Boga jako służba dla ludu. Jest to posługa zróżnicowana zarówno na poziomie gminy wyznaniowej jak i na szczeblu regionalnym. Z jednej strony nie można zaprzeczyć, że Sobór Watykański II mówił o brakach głęboko tkwiących w takim pojmowaniu posługi, jak u luteranów. Z drugiej jednak strony dialog katolicko-luterański pozwala zauważyć, że inne stwierdzenia soboru razem z uzgodnieniem o doktrynie usprawiedliwienia wskazują, iż strona katolicka bardziej pozytywnie ocenia posługę luterańską.

RV: Bardziej delikatnym problemem jest relacja między Pismem Świętym a Tradycją...

Ks. Türk: Jeśli chodzi o narzędzia, którymi dysponuje Kościół, aby zachować prawdę apostolskiej Ewangelii dialog proponuje uzgodnienie różnorodności między katolikami i luteranami co do kanonu biblijnego i relacji między Pismem Świętym a tradycją. Jeśli z jednej strony komisja nie przeczy, że pozostają poważne różnice co do posługi doktrynalnej i magisterium Kościoła, to z drugiej wskazuje, że luteranie i katolicy są zasadniczo zgodni w uznaniu konieczności posługi doktrynalnej. Jest ona jedną z różnorodnych form dawania świadectwa Ewangelii apostolskiej. Ma znaczenie dla wiary, kultu i życia dzisiejszych chrześcijan.

RV: Jak ocenia Ksiądz ten dokument?

Ks. Türk: Za pomocą tego dokumentu komisja wskazuje jak umocnić różne elementy życia wspólnot luterańskich i katolickich, aby pogłębić komunię rzeczywistą, ale jeszcze niedoskonałą, jaka istnieje między katolikami i luteranami w skali światowej.


Mówił ks. Matthias Türk z Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan.