(18.01.2007 RV)Nuk është e lehtë të flitet për jetën e martires romake, ndonëse
për të kemi një mori dokumentesh të lashta. E kjo, sepse ka shumë mundësi që njoftimet,
të cilat duken sikur flasin për të, t’i përkasin tri martireve të ndryshme: asaj vetë,
Priskës gruas së Akuilës, të cilën e kujton Shën Pali Apostull dhe një shenjtoreje
tjetër me të njëjtin emër, që nuk përmendet më në kalendaret kishtare. Nga Aktet
e martirizimit të Shën Prsikës, mësojmë se ajo duhet ta ketë derdhur gjakun për Krishtin
nën perandorin Klaudi (268-270) e se duhet të jetë varrosur në Rrugën Ostiense. Më
pas reliket e saj u mbartën në Aventin. Sipas gojëdhënës ajo qe nxënsja e parë
e Shën Pjetrit apostull që e dëshmoi fenë e vet me martirizim. Sidoqoftë sot Kisha
e nderon Priskën martire si ‘fryt i parë i apostullimit të Peshkatarit të Galilesë’
dhe si themeluesen e Kishës romake me të njëjtin emër, për të cilën na flet epitafi
i shkruar mbi një rrasë varri të shekullit V, që ruhet në kiostrin e Bazilikës së
Shën Palit jashtë mureve të Romës. Kisha e lashtë e Shën Priskës në Aventin, një stoli
e vërtetë ndërmjet antikiteteve të shumta romake, lartohet mbi themelet e një shtëpie
të madhe të shekullit II, gjë që është provuar edhe nga gërmimet arkeologjike. Duhe
të ketë qenë shtëpia e vashës romake, që dha jetën në lule të moshës për Krishtin.