(6.12.2006 RV)Sa punë të mëdhaja e mrekulli Qi ka bâ Shejti Shën Nkollë, Difton
qiella me lumni E gjithë bota s’pranë tue folë. Lundërtari tue vozitë e skamnori
që lypë bukë, kangë e lavde s’rrinë pa qitë; Si shtegtari që ban rrugë. Si
i pasë, si ai që s’ka, N’pasët ndoj smundje a çdo idhnim, Fill te i lumi pa
ia dá N’ ujë t’ Shën Nëkollit gjenë shërim. Qysh se leu n’ kët botë ky fmí, Kje
si hylli që shkelxen, Kje si drita tanë mirsí Gjindja u mbushen me gazmend. Ai
kje i pastër si bilur, I dha trupit të madh shtërngim E n’e prende e n’e merkurr gji
nuk merr, ban agjinim. Tue u rritë me shumë urtí, Shpejt e ngjiten prindja në
shkollë; E nji të madhe mrekullí Hin e ban Shejti Shën Nëkollë. Kur prej
shkollës po kthente n’ shpí Hasë nji grue që ish’ tue dekë E ky djalë plot me
dashtëní tue i bâ kryq prej dekës e hjekë. Adeodati, djalë dishiri, Kje grabitë
e çue në mergim E i Shën Nëkolli prej Misiri Për ajrí e çon në lirim. Tri
kuleta janë dërgue Ndër tri vajza mbetun shkret, Prej dritorjet shkon me i çue, E
ato me nderë i qet. Tre fmí të mbytun prej mizorit, Shtî n’ nji sheke copë e
grimë, I ktheu në jetë pa kurrfarë zorit I Shën Nëkolli me ‘i bekim. Fushë
e male, tokë e dét, Uj e zjarm e diell e hanë, Sa fuqí mbi dekë e jetë Ka
Shën Nëkolli, diftue e kanë. Dridhet ferri prej idhnimit, Kur Shën Nëkolli n’
ball flakron, Hikë shejtani pre tmerimit Kur i k’shteni ndihmë kërkon. Por
nji të madhe porosí O i Shën Nëkollë, nji të madhe nderë Na fal t’ gjithve si
dhantí Ndore tande t’ jemë përherë. E n’at ditë që të jetë shenjue Prej kso
jete na me u hjekë, Ndore tande kjoshim lshue Ku gjithmonë na kjeme pshtetë. O
i Shën Nëkollë plot me dashtní, Shpirtënt tonë ti na i kujtò, Prap po të bâjmë
ket porosi: ti n’at’ jetë të gjith na pshtò! Marrë nga ‘Katekizmi i Kishës katolike’ (Botue
nën kujdesin e Ipeshkvisë së Pultit, Pult 1995)