Choć 800-lecie urodzin św. Elżbiety przypada w 2007 r., już 17 listopada rozpoczynają
się obchody roku jubileuszowego. Przełożeni generalni wszystkich gałęzi zakonu franciszkańskiego
wystosowali okolicznościowy list. Przypominają w nim pierwszą kobietę, która osiągnęła
świętość według sposobu życia ukazanego przez Biedaczynę z Asyżu.
Historia
życia św. Elżbiety została utkana legendami, które są owocem czci i fantazji ludu,
jednak – jak podkreślają autorzy listu – nas najbardziej interesuje historia, która
skrywa się za legendą.
Elżbieta praktykowała miłość chrześcijańską jako osoba
świecka, żona i matka. Pochodziła z północnych Węgier. Mając 15 poślubiła Ludwika
IV, landgrafa Turyngii. Urodziła troje dzieci i mając zaledwie 20 lat została wdową.
Wtedy zaangażowała się całkowicie w niesienie pomocy ubogim, ludziom z marginesu społecznego.
Z księżniczki stała się siostrą pokutującą. Postanowiła żyć Ewangelią w sposób prosty,
przyjmując ją dosłownie, pod każdym względem, co nie zawsze odpowiadało ówczesnym
zwyczajom. Zmarła z wycieńczenia w wieku 25 lat.
Jedyną wówczas formą życia
konsekrowanego dla kobiet była klauzura. Św. Elżbieta składając śluby utorowała drogę
dla licznych żeńskich zgromadzeń zakonnych. Dzisiaj istnieje ponad 400 instytutów
zakonnych opartych na regule III Zakonu franciszkańskiego, w których prawie 100 tys.
sióstr naśladuje św. Elżbietę. Do tego dołącza wielka Rodzina Franciszkanów Świeckich.