Mesazh i Benediktit XVI për Ditën botërore të emigrantit 2007: të respektohen dinjiteti dhe të drejtat e emigrantëve, posaçërisht të familjeve në mërgim.

(14.11.2006 RV) Udhëtime, ose më mirë të themi ikje, në kërkim të një jete më të mirë, që bëhen pastaj kurthe vdekjeje. Ky është epilogu i historisë së shumë familjeve të emigrantëve, që kërkojnë në mërgim një ardhmëri të re, në sa u mungon rrjeti i përshtatshëm i mbrojtjes, që duhet t’u garantojë sidomos të drejtën më fillestare, atë të mbijetesës.
“Familjes mërgimtare” i kushtohet Dita botërore e emigrantit dhe e refugjatit, që do të kremtohet më 14 janar 2007. Benedikti XVI, në Mesazhin e rastit, flet për kërkesat njerëzore e shpirtërore të emigrantëve e njëkohësisht denoncon shkeljet që vërehen në përpjekjet për të zgjidhur problemin e ndërlikuar të emigracionit. Mesazhi u paraqit sot paradite në Sallën e Shtypit të Vatikanit nga kryesia e dikasterit përkatës të Selisë Apostolike.
Eshtë një dramë e lashtë ajo që e ushqen me shpresë emergjencën moderne të emigracionit: ikja e familjes së Nazaretit në Egjipt. Benedikti XVI e hap Mesazhin e tij për Ditën e 93-të botërore të emigrantit e të refugjatit me bindjen se Jozefi, Maria e Jezusi, që u detyruan të mërgojnë, janë model, shembull dhe mbështetje për të gjithë emigrantët, shtegëtarët e refugjatët që, të shtyrë nga persekutimi ose nga nevoja, detyrohen të braktisin vatrat e tyre, të largohen nga atdheu, nga të dashurit, të afërmit, miqtë drejt viseve të huaja. Prerje e lidhjeve familjare, shpërdorime nga ana e organizatave që sundojnë tregun e skllevërve të rinj, integrim i ndërlikuar në vendet ku synojnë të gjejnë një jetë më të mirë. Këto janë rreziqet tipike para të cilave ndodhet njeriu që zgjedh ose shtrëngohet të ndjekë rrugën e mërgimit. Është një front jashtzakonisht i gjërë, në të cilin Kisha përpiqet të luftojnë gjithnjë me armën e solidaritetit.
Sekretari i Këshillit Papnor për Baritorinë e Emigrantëve, kryeipeshkvi Agostino Marketo, solli në konferencën e shtypit organizuar me këtë rast, disa shifra përmes të cilave mund të përceptohen përmasat e përgjithshme të fenomenit, por edhe hollësitë e tragjedive individuale që e përbëjnë. Sot Komisariati i Lartë i OKB-së ndihmon 20 milion vetë – 9 milion nga të cilët janë refugjatë. 4 milonë janë vetëm palestinezët që asistohen nga Agjensia e OKB-së, ndërsa në Jug të botës vijojnë të jetojnë ndër kampe refugjatësh 9 milionë të shpërngulur nga vatrat e tyre. Imzot Marketo përshkroi gjendjen e një familjeje tipike, që jeton në këto kampe, ku në rend të ditës janë ushqimi i keq, mungesat e të gjitha natyrave e zhgënjimet psikologjike:
“Të mbash familjen në kushte të tilla është e vështirë, me ndikim të madh e të rëndë mbi pjestarët e me pasoja negative në marrëdhëniet e saj të brëndshme. Ky ndikim bëhet edhe më i rëndë, kur fëmijët e gratë detyrohen të pranojnë shfrytëzimin seksual, duke e kthyer në mjet mbijetese. Papa e kujton këtë dramë në mesazhin e tij, në paragrafin 4. Në këto kushte, kryetarët e familjes ndjehen të pafuqishëm e të fyer, sepse nuk janë të zotët të sigurojnë as mjetet më fillestare të jetesës për të dashurit e tyre. Shpesh vajzat mbeten shtatzëna vetëm për të siguruar një copë sapuni ose një copë buke për të shuar urinë. Gjithë kjo e shkatërron jetën familjare, duke krijuar kushte të tilla jetese, në të cilat veprimtaria e strukturave shoqërore e ka të vështirë të ndikojë, në sa njerëzit humbasin vlerat, humanitetin e dinjitetin e tyre. Prej këndej refugjatët, në mënyrë të natyrshme, dëshirojnë diçka më tepër se strehimi: dëshirojnë të punojnë e të kontribuojnë për mirëqenien e shoqërisë që i strehon, gjë që i ndihmon edhe të integrohen”.
Për të favorizuar integrimin, Benedikti XVI inkurajon ratifikimin e Konventës ndërkombëtare 2003, që mbron të drejtat e punëtorëve emigrantë, si dhe marrjen e masave ligjore e shoqërore nga ana e qeverive. Në rast të mungesës së tyre, familjet e shtypura nën barrën e vështirësive të integrimit, përdorin mekanizmat e tyre të mbijetesës, që pengojnë zhvillimin e harmonishëm. Duhen inkurajuar njerëzit e shkatërruar shpirtërisht ta rifitojnë besimin në vetvete – thekson Benedikti XVI dhe vijon: Duhet pastaj edhe impenjimi që të garantohen të drejtat dhe dinjiteti i familjeve dhe t’u sigurohet një strehë në përkim me kërkesat e tyre. Ndërkaq nga refugjatët duhet kërkuar të sillen mirë në shoqërinë e re që i strehon. Papa i porositë kishat vendase të punojnë në të gjitha fushat baritore, përfshirë edhe atë të studentëve të huaj – duke pasur parasysh porosinë e Shën Palit: “Caritas Christi urget nos”, “Dashuria e Krishtit na nxit”. Këtë theksoi edhe kryetari i dikasterit të Vatikanit, kardinali Renato Rafaele Martino:
“Shoqëria civile dhe bashkësia e krishterë duhet t’i kenë mirë parasysh problemet e ndërlikuara dhe vështirësitë, por edhe vlerat e burimet e këtij realiteti të ri shoqëror. Kjo kërkon zhvillimin e marrëdhënieve, të cilat nga njëra anë kthehen në ndihmë për përfshirjen në shoqëri, e nga ana tjetër, në raste për zhvillimin personal, shoqëror e fetar, për të krishterët, bazuar mbi respektimin e ligjeve, mbi takimin e kulturave e të feve e mbi respektimin reciprok të vlerave, që kanë në themel të drejtat e njeriut. Në këtë mënyrë e Drejta ndërkombëtare duhet të synojë ta mbrojë bashkimin familjar e ta luftojë fenomenin gjithnjë më të përhapur të bashkimeve të faktit, dmth të krijimit të familjeve të parregullta, pasojë e vështirësive për bashkim ligjor, për shak të procedurës së gjatë burokratike të sigurimit të këtij bashkimi.Në vijim të konferncës së shtypit, duke u dhënë përgjigje pyetjeve të gazetarëve, u përballuan probleme të ndryshme, që nga muri që duhet të ndajë kufirin e SHBA nga Meksika, i cili konsiderohet çnjerëzr nga ipeshkvijtë e të dy vendeve – tek ndërhyrja e mundshme e bashkësisë ndërkombëtare ndër zonat në krizë të Planetit.