Në Spanjë e në Gjermani u shpallën të lum Shërbëtorët e Zotit, Margarita Maria Lopez
de Maturana dhe Paul Jozef Nardini.
(22.10.2006 RV)Sot në katedralen e Santiagos, në Bilbao të Spanjës, u shpall
e lume Shërbëtorja e Zotit, Margarita Maria Lopèz de Maturana, themeluese e Motrave
Mercedare Misionare të Berricit. Kremtimin solemn me ritin e lumnimit e kryesoi
kardinali Hose Saraiva Martins, prefekt i Kongregatës për Çështjet Shenjtorëve. Ftuam
në mikrofonin tonë eproren e përgjithshme të Misionareve të Zojës së Bekuar të Mercedes,
motrën Amelia Kavaji të na flasë për jetën e së Lumes së re: Përgjigje:
- Në Bilbao më 25. 07. 1884 lindën dy binjake: Eleonor e Pilar Lopez de Maturana.
Pilar hyri në kuvend dhe zgjodhi emrin Margarita Maria. Ishte grua e zgjuar, e ndjeshme,
plot përshpirtëri e humanitet. Studioi në kuvendin e Vera Cruz të Berricit, ku Zoti
e thirri për jetë rregulltare. 19 vjeçe hyri në kuvendin e klauzurës të Urdhërit të
Mercedareve. Atëherë për të nisi jeta thellësisht kundruese, e përqëndruar në misterin
e Jezu Krishtit shëlbues. Gjithnjë nën udhëhqjen e Kishës Mëmë, ndjeu dëshirën të
ecte në rrugën aktive mercedare, duke e jetuar në mënyrë të re karizmën e duke e vënë
gjithë vetveten në shërbim të ungjillëzimit. Nisi veprimtarinë ungjillëzuese si mësuese,
duke e shndëruar kuvendin në qëndër misionare, për t’u nisur më pas në rrugët e pafundme
të botës, sidomos atje ku duhej çuar Krishti. Shkeli kështu Kinën, Japoninë, Ishujt
Mariane e Karoline… Pyetje: - Ç’i thotë e lumja e re njeriut të kohëve tona? Përgjigje:
- Margherita Maria, përplot me dashuri për Jezu Krishtin Shëlbues, dëshironte
që të gjithë ta njihnin Zotin e saj, që të fitonin kështu paqen në tokë e amshimin
në qiell. Një kremtim tjetër me ritin e lumnimit u kryesua në katedralen
e Sèjerit, në Gjermani nga kardinali Friedrih Veter, kryeipeshkëv i Munihut, që lartoi
në nderimet e elterit Shërbëtorin e Zotit Paul Jozef Nardini. I lumi Paul lindi
më 25 korrik 1822 në Germershaim, qytet i vogël në breg të lumit Ren. Ndoqi që i ri
rrugën e meshtarisë, duke iu kushtuar në mënyrë shembullore shërbimit ndaj Zotit e
të afërmit: i ndihmoi fëmijët, u shërbeu me dashuri atërore të varfërve e të sëmurëve,
e desh me me gjithë zemër Kishën e Zojën e Bekuar, u shqua si rrëfyes e si drejtues
i bijave të tij shpirtërore, derisa ndërroi jetë më 27 janar 1862, pas një sëmundjeje
të rëndë. Pushon në paqe në kapelën e Shtëpisë për fëmijët e varfër të Françeskaneve
të Pirmanens, në dioqezën gjermane të Spirës. Na fton të gjithëve të rizbulojmë
fenë, shpresën e dashurinë e krishterë, me sigurinë se gjithçka të bëjmë në këtë tokë,
do të na shpërblehet në qiell.