Pozitive reagimet e botës islamike për takimin e Papës me ambasadorët myslimanë: koment
i Jonis Toufik.
(26.9.2006 RV)Pozitive
reagimet e botës Islamike për takimin e përzemërt të Papës me ambasadorët e vendeve
me shumicë myslimane, që u mbajt dje në Kastel Gandolfo, gjatë të cilit Benedikti
XVI pohoi se dialogu me Islamin është jetik për të ardhmen e botës, duke ripohuar
edhe nderimin e tij të thellë për myslimanët, nevojën për liri fetare e ndërsjellshmëri.
Shumë nga përfaqësuesit islamikë folën për kthesë në dialogun me Kishën. Për këtë
flet edhe poeti e shkrimtari irakian Jonis Toufik. Jonis Toufik ka lindur në Mosul,
Niniva e lashtë, në Irak. Që kur ishte i ri nisi të botojë poezi në shtëpitë botuese
më të njohura të vendit të vet, duke fituar më 1978 “Çmimin e poezisë”. Që nga
viti 1979 jeton në Torino. Është diplomuar në letërsi e vijon të punojë si gazetar,
konferencier e mësues i gjuhës dhe kulturës arabe, duke i kushtuar një vëmendje të
veçantë punës për ta bërë të njohur në botë. Është kryetar i qëndrës kulturore italo-arabe
‘Dar al Hikma’ të Torinos. Me romanin “E huaja”, ka fituar Çmimin ‘Ostia, Çmimin Komisso
dhe Grinzane Cavour 2000. E gjatë është lista e veprave që ka botuar, disa nga
të cilat tashmë janë bërë të njohura në të gjithë botën. Kujtojmë: veprat ‘Refugjati’;
‘Islami: nga kalifët tek integralizmi; ‘Iraku i Sadamit’; ‘Qyteti i Iramit’; ‘E huaja’,
‘Në duart e hënës’; ‘Guri i zi, hyrje në qytetërimin islamik’; ‘Kurs i arabishtes
moderne’ etj. Po kujtojmë këtu vetëm dy fragmente të shkurtra nga krijimtaria e
tij. I pari, nga ‘Iraku i Sadamit’. Shkruan poeti: “Ne fati na ngarkoi mbi
shpinë rreziqe mbi rreziqe. S’e gëzoi i mjeri Atdhé kurrnjë
çast paqeje. Mbi të pështyn hija e djallit e reshet zemrimi i
Zotit; Në mes të dimrit vdekja e viziton e porsi llavë
i vlon nëpër dej!
Ndërsa tek “E huaja” lexojmë këtë dialog, që na kujton
gjendjen shpirtërore të qindra mijëra mërgimtarëve nëpër botë: - A je ndonjë
herë plotësisht i lumtur? - Një i huaj në dhé të huaj nuk mund të jetë
kurrë plotësisht i lumtur! - A nuk e ndjen veten ndonjëherë si në shtëpinë
tënde? “Po, kur jam i dashuruar”. Përgjigje pa cak, që na kujton
se dashuria e mund urrejtjen në të gjitha format e në të gjitha kuptimet e saj. Por
të kthehemi tek audienca e djeshme. Ja si shprehet Jonis Toufik për fjalimin e Papës
Benedikti XVI në Kastel Gandolfo: Përgjigje: - Është një fjalim emocionues
e prekës, sepse nuk merret fare me polemikën e ditëve të kaluara, por është krejt
i ri, si të donte të ndërronte faqen, duke të krijuar përshtypjen e vijimit të ecjes
së Kishës, të Vatikanit, në rrugën e dialogut e të ballafaqimit. Papa ripohoi nderimin
dhe respektin e tij për Islamin, për myslimanët, prandaj mund të them se na dha një
mësim të madh tolerance, posaçërisht kur na përshëndeti një për një, u ndalua mjaft,
duke u interesuar për secilin e duke na falënderuar që kishim ardhur në takimin me
e të.
Pyetje: - Benedikti XVI shprehu bindjen e plotë se në situatën
në të cilën ndodhet bota e sotme, është imperativ për të krishterët dhe myslimanët
të impenjohen për të përballuar së bashku sfidat e shumta të njerëzimit…. Përgjigje:
- Ky fjalim i shkurtër për mua ishte një leksion mjeshtri, për të na bërë ta kuptojmë
rëndësinë e dialogut dhe të ballafaqimit posaçërisht në këtë çast, kur shumë njerëz
përpiqen të nxitin urrejtjen dhe konfliktin për interesat e tyre ose për arsye të
tjera. Ndërsa Papa foli pikërisht për ta shmangur këtë ndeshje, duke i ftuar të gjithë
të reflektojnë për rëndësinë e paqes dhe të vlerave të njerëzimit e duke theksuar
se fetë tona na bashkojnë, sepse besojmë në një Zot, në Zotin e vetëm të Abrahamit,
që është Zot i paqes e i dashurisë.
Pyetje: - Si reaguan ambasadorët
e pranishëm në këtë takim kaq të rëndësishëm?
Përgjigje: - Them, me
dy fjalë, se e pritën me një duartrokitje të fortë e pastaj bëmë edhe një fotografi
në grup. U ndje shumë përzemërsi e mund të them se të gjithë e përballuam shumë qetësisht
këtë takim me Shenjtërinë e Tij. Për mua qe një çast pajtimi e reflektimi. Unë, në
të vërtetë, i thashë faleminderit që e ka kuptuar rëndësinë e mendimit të Averroes;
na ndihmoftë të ecim drejt paqes e dialogut.