Liturgjia e Fjalës së Zotit! E diela e17të “B” (2Mbr 4,42-44; Ef 4,1-6; Gjn 6,1-15)
Zoti e shumëzon bukën e ne duhet ta ndajmë bashkë me të tjerët.
(29.7.06 RV)Ja
përsëri në takimin tonë javor të së shtunës me Fjalën e Zotit të së dielës, Kësaj
herët do të lexojmë e meditojmë së bashku leximet biblike të Liturgjisë Hyjnore të
dielës së 17-të gjatë vitit kishtar të ciklit të dytë, sipas kalendarit liturgjik.
Edhe këtë të diele kthehet tema e bukës së bashku me temën e përndjekjes e të fitiores
së atij që mbahet si i ligësht para të fuqishmëve e pushtetshmëve të botës. Meditimi
ynë mbi Fjalën e Zotit të kësaj së diele niset nga skena e ikjes sëElisë nga
përndjekjet e mbretëreshës Gezabelës (2Mbr 4,42-44). Elia është i lodhur, ndjehen
i vetmuar, dëshiron ta mbyll misionin e tij tokësor e megjithëkëtë shkon drejt rrënjës
së historisë së popullit të vet, drejt Horebit, malit të shenjtë ku Zoti i pati folur
Mosiut. Atje Zoti e thërret e i ofron bukën që do t’i japë forcë për të vazhduar udhën. Në
pjesën e Ungjillit të kësaj së diele, Gjoni e vijon temën e bukës në debatin ndërmjet
Jezusit e bashkëbiseduesve të vet, të cilët kërkojnë zgjidhjen e problemeve të tyre
duke shpresuar të vazhdojë mrekullia e shumëzimit të bukëve. Jezusi u ofron një bukë
tjerë, një ushqim sikur ai i Elisë për të vijuar udhën e misionit, për t’i shërbyer
Mbretërisë së Atit. Bashkèbiseduesit mendojnë në manën, bukën e shtetëtirës, Jezusi
mendon në Bukën që është personalisht Ai, i zbritur nga qielli. Ai është i dërguari
i Atit, Ai ka marrë prej Atit jetën e atë (jetën) e dhuron, Ai është buka e gjallë,
Ai është qendra e fesë e vetëm kush beson në Të ecën në udhën e Atit. Kjo bisedë është
tepër e lartë për atë që në Të sheh vetëm mësuesin e mirë, shëruesin e jashtëzakonshëm.
Lind dyshimi e konflikti: si mundet një galileas, biri i një zhdruthëtari të flasë
kaq bukur, me një dije kaq të kaq të jashtëazakonshme? Për ta kuptuar, njohur e pranuar
Jezusin si Mesi, si Zot të Mishëruar e Shëlbues, t’i kërkojmë dhuratën e fesë e ndriçimin
e mendjes e të zemrës. Të mësojmë nga zemra e Tij hyjnore e të jemi edhe ne të zemë
butë e të përvujtë, plotë përdëllim ndaj të afërmit e sidomos ndaj atyre që kanë uri,
etje e nevojë për ndihmën tonë. Leximet biblike të kësaj së diele na flasin për
përdëllimin që Zoti ka kurdoherë për njeriun, e sidomos për njeriun në nevojë. Zoti
ynë nuk ka vdekur, as nuk është Zot që lë pas dore krijesën e Tij. Po është Hyj At
që kujdeset shumë për ne në çdo kohë e moment. E këte na porosit të bëjmë ndaj tjerëve
edhe ne. Jezusi, përmes mrekullisë së shumëzimit të bukëve, na tregon e varfërinë
e madhe shpirtërore që kemi, mund ta plotësojë vetëm Ai dhe na thërret të bashkëpunojmë
me Të në ndërtimin e Mbretërisë së Atit përmes gjesteve të thjeshta, gjesteve të vogëla
sikur tregon shembulli i një djali të pa emër i cili i dhuroi ato pak bukë e peshqi
që pati, e nga gjesti i tij Jezusi e nisi mrekullinë e shumëzimit të bukëve duke shuar
urinë e turmës së njerëzve. T’i lexojmë leximet biblike të kësaj së diele e ta
dëgjojmë homelinë nga prifti shqiptar dom Lush Gjergji……