Në ditën e tretë të qëndrimit të tij në Poloni Ati i Shenjtë Benedikti XVI vizitoi
sot Vadovicen dhe Blonien ku u prit nga entuziasmi i pashoq i besimtarëve.
Pritje bujare dhe
shumë e përzemërt edhe në Vadovicë për Benediktin XVI, fjalët e të cilit në polonisht
u duartrokitën nga të gjithë. Ati i Shenjtë shprehu “mallëngjimin e tij të madh” për
ardhjen në vendlindjen e Gjon Palit II, “në qytetin e fëmijërisë dhe të rinisë së
tij”. “Vadoviceja – tha ndër të tjera Papa Racinger, nuk mund të mungonte” në intinerarin
e këtij pelegrinazhi në tokën polake nëpër gjurmët e paraardhësit Gjon Palit II. Benedikti
XVI hyri në shtëpinë e Karol Vojtilës, një apartament i thjeshtë në katin e parë,
pranë Bazilikës së Paraqitjes së Marisë. Më pas Papa u ndal para djepit të Karol Vojtilës,
tek fotografia e nënës, e cila vdiq kur Vojtila ishte vetëm 9 vjeç. Më pas Benedikti
XVI qëndroi për disa çaste edhe te pagëzimorja aq e dashur për Gjon Palin II.
Papa
vijoi më tej duke cituar Gëten:
“Kush do të kuptojë një poet duhet të
shkojë në vendin e tij”. Kështu që për të kuptuar jetën, ministerin e Gjon Palit II
“ishte e nevojshme ardhja në qytetin e tij të lindjes.” Vetë Papa Vojtila pat rrëfyer
sesi këtu, në Vadovice “filloi gjithçka: filloi jeta, filloi shkolla, studimet, filloi
teatri... dhe meshtaria”:
“Gjon Pali II, duke sjellur ndërmend ato kohë,
i drejtohej shpeshherë një shenje: asaj të pagëzimores, që ai e rrethonte me nderim
të veçantë në kishën e Vadovices”.
“Te kjo pagëzimore, - thoshte Gjon Pali
II – m’u dhurua hiri për t’u bërë bir i Zotit, për të marrë pagëzimin në Shëlbuesin
tim, dhe u pranova në bashkësinë e Kishës së Tij. “Në këto fjalë – tha Papa – “gjejmë
çelësin për të kuptuar koherencën e besimit të tij”, “radikalizmin” e jetës së krishterë
dhe “dëshirën për shenjtëri” të Karol Vojtilës. “Gjendet këtu – shtoi Papa dhe vetëdija
e thellë për hirin hyjnor, për dashurinë që Zoti tregon falas ndaj njeriut, që nëpërmjet
larjes me ujë dhe zbritjes së Shpirtit të Shenjtë “na fut në atë shumicë bijsh të
Tij të shëlbuar nga Gjaku i Krishtit. Por gjejmë edhe vetëdijën se Pagëzimi i përnjimendtë
është...edhe një thirrje për të treguar kujdes për drejtësinë që buron nga feja. Motua
në rend të ditës të këtij pelegrinazhi: ‘Qëndroni të fortë në fé’, gjen këtu përmasat
e veta konkrete që mund të shprehen edhe me thirrjen: “Qëndroni të patundur në respektimin
e premtimeve të Pagëzimit”.
Pastaj Benedikti XVI nënvizoi edhe lidhjet
e Gjon Palit II me famullinë:
“Paraardhësi im shihte Bazilikën e Vadovices
dhe famullinë e lindjes si një vend të një rëndësie të veçantë për zhvillimin e jetës
së tij shpirtërore që po i zbulohej.”
“Sa të mira, sa hire – thoshte Papa
Vojtila – mora te ky tempull dhe në këtë bashkësi famullitare.” Për këtë – kujtoi
Benedikti XVI – Gjon Pali II “i rrethonte me aq shumë përkujdesje bashkësitë famullitare.
Në frymën e nxitjes së tij – shtoi Papa – u kërkoj “ipeshkvijve polakë që të bëjnë
të pamundurën në mënyrë që famullia polake të jetë me të vërtetë një ‘bashkësi kishtare’
dhe ‘një familje e Kishës’
Në mbyllje Benedikti XVI kujtoi edhe një tipar
“të veçantë të fesë dhe të përshpirtmërisë të Gjon Palit II”:
“Ai vetë
pat përmendur shumë herë lidhjen e thellë të banorëve të Vadovicës me ikonën e këtushme
të Zojës të Ndihmës së Pasosun dhe zakonin e uratës së përditshme, përpara saj, të
studentëve të gjimnazit të atëhershëm”.
E përpara ikonës së Zojës së Ndihmës
së Pasosun, Bendikti XVI falenderoi edhe një herë Zotin për papninë e Gjon Palit II
dhe u kërkoi të gjithë polakëve që ta shoqërojnë me lutje “ me të njëjtën lutje me
të cilën shoqëruan edhe “Bashkëatdhetarin e tyre të madh”.
Pas Vadovices
Papa u drejtua në Shejtëroren mariane të Kalvaria Zebërzhidovkës, kushtuar Mundimeve
të Jezusit dhe Zojës së Përdhimbëshme. Shenjtërorja, e njohur për Udhën e saj të Krygjës,
që gjarpëron përmes një pylli për 15 km, ishte vendi i parapëlqyer i shtegtimeve të
Vojtilës së ri. Është një nga zemrat e gjalla të përshpirtmërisë së polakëve.
Benedikti XVI u ndal për të thënë uratë edhe në kishëzën e Zojës. Me dhjetra mijëra
vetë rendën drejt Shenjtërores për ta përshëndetur me këngë dhe me duartrokitje. Ndërsa
Kardinali Gjivish iu luste Papës që të nxitonte për të mos u vonuar në takimin tjetër,
Benedikti XVI dha të kuptojë që, edhe pse nuk ishte përfshirë në program, dëshironte
të thoshte diçka në italisht e që duhej të përkthehej në polonisht. Ja fjalët e tij:
“Do
të dëshiroja t’ju thosha se edhe unë, ashtu si edhe i shtrenjti kryeipeshkëv kardinal
Stanislao Gjivish, shpresoj se Provanija të na lejojë së shpejti lumnimin dhe kanonizimin
e të dashurit tonë Papës Gjon Palit II.”
Menjëherë pastaj Ati i Shenjtë
vijoi udhën për në Lagievniki, te shenjtërorja e Mëshirës Hyjnore, themeluar pasi
që Faustina Kovalka pati të dëftuarit e Jezusit të Mëshirshëm. Këtu Papa pati një
takim prekës me disa qindra të sëmurë. Mes tjerash Ati i Shenjtë tha se në këto rrethana
gjindemi përpara dy mistereve: misterit të vuajtjes njerëzore dhe misterit të Mëshirës
Hyjnore. Në shikim të parë – shtoi – këto dy mistere duken se i kundravihen njëri-tjetrit.
Por kur i shqyrtojmë në dritën e fesë, vërejmë se ato janë në harmoni të ndërsjelltë.
Dhe kjo falë misterit të Krygjës së Jezu Krishtit.” - vuri në dukje Benedikti XVI.
E
tani le të ndalemi më hollësisht te takimi i Papës me të rinjtë në Parkun e Blonies,
që sikurse njoftuam në hyrje të programit porsa përfundoi si edhe te përshëndetja
dhe bekimi i tij apostolik dhënë nga dritarja e kryeipeshkëvisë së Krakovies ku kthye
për të buajtur.
Sonte Benedikti XVI u takua me të rinjtë katolikë polakë
në parkun e madh të Blonies. U lut së bashku me ta. Përsëri me ta dëgjoi Leximet e
Shenjta, ndër të cilat edhe një pjesë nga Ungjilli i Mateut (7, 24-25). Në mbyllje
të takimit Ati i Shenjtë u dorëzoi të rinjëve “Flakën e Mëshirës”. Gjithashtu Papa
u besoi atyre edhe misionin për të çuar kudo në botë dritën e besimit.
Të
dashur miq të rinj, Ju uroj përzemërsisht mirëseardhjen! I jam mirënjohës Zotit
për këtë takim me ngrohtësinë e përzemërisë suaj. E dimë se “ku janë dy ose tre që
luten në emrin e Jezusit, Ai është në emër të tyre. Por ju sot, këtu, jeni shumë më
tepër! Falenderojë për këtë secilin dhe secilën prej jush! Jezusi pra është këtu me
ne”.
Me këto fjalë Benedikti XVI iu drejtua rinisë së mbledhur
në Blonie për ta përshëndetur. Më pas Ati i Shenjtë foli mbi shtëpinë, në vështrimin
metaforik, si dëshirë legjitime e çdo njeriu. “Në zemrën e çdo njeriu, është, – tha
Papa – dëshira e një shtëpie të fortë, në të cilën të kthehesh me gëzim e në të cilën
të pritet me gëzim edhe çdo mik që vjen. Është nostalgjia e një shtëpie në të cilën
buka e përditshme të jetë dashuria, falja, nevoja për mirëkuptim, një shtëpi në të
cilën e vërteta të jetë burimi nga gurgullon paqja e zemrës.” Më tej Ati i Shenjtë
u dha zemër të rinjve ta kërkojnë e ta ndërtojnë këtë banesë me fjalët: “Mos kini
frikë nga kjo dëshirë! Mos t’u lëshojë zemra kur të shihni shtëpi të rrënuara, dëshira
të dështuara, nostalgji të venitura. Hyu Krijues, që dikon në zemrën e një të riu
dëshirën për lumturi, nuk e braktis pastaj në ndërtimin e lodhshëm të asaj shtëpie
që quhet “jetë”- nënvizoi Benedikti XVI.
Më pas Papa, që vazhdimisht iu
drejtua të rinjëve me fjalët “miqtë e mi”, u ndal në shpjegimin e kësaj teme duke
u dhënë të pranishëmve udhëzime sesi ta ndërtojnë këtë shtëpi që quhet “jetë”. E ardhmja
që të jetë e ndritëshme dhe e sigurtë duhet ndërtuar mbi atë shkëmb që quhet Jezus
tha Ati i Shenjtë, i cili më tej shtoi se të ndërtosh mbi një shkëmb do të thotë,
edhe se duhet të ndërtosh mbi atë shkëmb që quhet Pjetër e së bashku me Pjetrin.
Në
mbyllje Ati i Shenjtë vuri në dukje se fjala e fundit e Krishtit është fjala e shpresës,
sepse shtëpia e themeluar mbi shkëmb nuk u rrënua.
Në orën 20.30, duke
folur nga dritarja e kryeipeshkëvisë së Krakovies, para bekimit apostolik që mbylli
aktivitet e sotme të Benediktit XVI në Poloni, Ati i Shenjtë nuk harroi të falenderojë
edhe një herë të rinjtë që kishin ardhur të takoheshin e të dëgjoni fjalën e tij.