W Polsce Romowie stanowią mniejszość etniczną szacowaną na 20-30 tysięcy osób. Ich
krajowym duszpasterzem jest ks. Stanisław Opocki:
Pierwszy dokument,
poświadczający obecność Romów w naszym kraju datowany jest na rok 1401 i pochodzi
z Krakowa. Od XVI wieku, do Polski zaczęli przybywać Romowie z Niemiec nazwani później
Polską Romą. Bergitka Roma to potomkowie grup wędrujących wzdłuż łuku Karpat lub przybywających
do Polski od strony Niziny Węgierskiej. Kełderasze (kotlarze) i Lowarzy (handlarze
końmi) przybyli do Polski z Siedmiogrodu i Wołoszczyzny po roku 1850.
Większość
Romów prowadzących niegdyś wędrowny tryb życia mieszka dzisiaj w miastach: w Warszawie,
Poznaniu, Wrocławiu, Łodzi i Gdańsku oraz mniejszych ośrodkach. Jest to konsekwencja
przymusowej polityki osiedleńczej prowadzonej przez władze PRL. Romowie z grupy Bergitka
Roma (prowadzący osiadły tryb życia od kilkuset lat) zamieszkują górskie tereny woj.
małopolskiego. Ich społeczności znajdują się także w miastach Górnego Śląska i w Nowej
Hucie, gdzie w latach 50-tych XX wieku, zatrudniano Romów w ramach polityki produktywizacyjnej.
Mimo, że w Polsce Romowie są uznaną mniejszością etniczną, w sondażach na
temat sympatii Polaków do innych narodowości, wciąż znajdują się na końcu listy. Większość
opinii względem tej grupy etnicznej jest nacechowana pejoratywnie, przejawia się to
chociażby w przysłowiach, które przedstawiają tę nację w niekorzystnym świetle, a
samo słowo „cygan” ma negatywna konotację. Ponadto negatywny stereotyp Cygana głęboko
zakorzeniony w strukturze myślenia dodatkowo potęguje ich kulturowa odrębność, hermetyczny
styl życia oraz nieznajomość obyczajowości romskiej.