më 20 shkurt, kalendari
kishtar përkujton Shën Eleuterin, ipeshkëv i Tournai-t në Belgjikë, i cili jetoi ndërmjet
viteve 456 e 531, në epokën e pushtimit të Galisë nga mbreti i frankëve, Klodoveu,
asokohe pagan. Më pas Klodoveu u kthye në fenë e krishterë, në sajë të përpjekjes
të së shoqes, mbretëreshës katolike Klotilde, që nderohet si shenjte, të ipeshkvit
të Reims-it, Shën Remigjos dhe sidomos të Shën Eleuterit. Shenjtit ipeshkëv i takoi
detyra të hidhte farën e Zotit në zemrën e një populli barbar e idhujtar, frankëve,
të cilët, duke ndjekur shembullin e mbretit të tyre, i vetmi autoritet që njihnin,
u kthyen masavisht në fenë e krishterë. Eleuteri vijoi kështu veprimtarinë me zell
të shumfishuar si punëtor i Ungjillit, edhe pas kësaj korrjeje të begatë. Shën
Eleuteri,dishepul i Shën Medardit, luftoi kundër heretikëve dhe paganëve e qe vra
prej Arianëve.Vdiq në Tournai e u varros në katedralen vendase, që u në menjëherë
cak shtegtimesh së përshpirtshme. Po përmendim se Eleuterio u quajt edhe një papë
shenjt, që drejtoi Kishën nga viti 175 deri në 189 e që kremtohet më 26 maj
Duke
shfletuar kalendarin historik, sot më 20 shkurt përkujtojmë 15 vjetorin e rrënimit
të përmendores së diktatorit Enver Hoxhës në Tiranë, që shënoi mbarimin e regjimit
diktatorial komunist ateist në Shqipëri. Data 20 shkurt 1991 për Shqipërinë do
të mbetët ndër datat më domëthënëse të historisë së vet të mundimshme. Atë ditë,
pas një demonstrate masive të studentëve, të mbështetur fuqishëm nga populli, u rrëzua
monumenti i Enver Hoxhës i vendosur në qendër të Tiranës dhe u përurua periudha e
lirisë nga ideologjia e regjimi që e persekutoi, e varfëroi, e vrau popullin dhe shkatërroi
e shkretoi vendin e vet me një brutalitet e pashpirtësi të paparë ndonjëherë, pasojat
negative të të cilin ende sot rëndojnë. Shkruan Solzenicyn: “Një regjim që emrin
e Zotit e shkruan me germë të vogël e KGB apo SIGURIMI me germa të mëdha, nuk meriton
të respektohet prej njerëzve”. Po, nuk mund e kurrë nuk duhet harruar krimet, terrorin,
përndjekjet, viktimat, gjakun e pafajshëm, për të mos lejuar të përsëritet një e keqe
kaq e tmerrshme, siç qe regjimi komunist.