Czeska wizyta "ad limina": wyzwania laicyzacji

O świadectwie Kościoła w zlaicyzowanym społeczeństwie Czech i Moraw mówił papież do tamtejszych biskupów, kończących wizytę ad Limina Apostolorum. Każdego z nich Benedykt XVI przyjął w tych dniach na audiencji prywatnej. Pozwoliło mu to, jak zauważył, poznać Kościół żywotny, który chce być dla społeczeństwa zaczynem. Coraz więcej mieszkańców Republiki Czeskiej nie należy już do żadnego Kościoła. Z drugiej jednak strony duże jest zainteresowanie działalnością Kościoła katolickiego i jego programami. Wielu ludzi tęskni za wyzwalającym, choć stawiającym wymagania, orędziem Ewangelii.

„Myślę – powiedział papież czeskim biskupom – że materialne i kulturalne zniszczenia minionego reżimu spowodowały u waszych rodaków, którzy uzyskali teraz pełną wolność, pragnienie nadrobienia straconego czasu. Nie zwracają jednak przy tym dostatecznej uwagi na znaczenie wartości duchowych, które nadają trwałość zdobyczom społecznym i materialnym. Otwiera to jednak szerokie pole działania dla misji wspólnoty chrześcijańskiej”.
 Ojciec święty wskazał na rolę, jaką odgrywa świadectwo żywych wspólnot – również poprzez działalność charytatywną. Pociągnęło już ono wielu ludzi, także ze świata kultury. Wśród bolączek czeskiego Kościoła Benedykt XVI wspomniał małą liczbę księży. Wskazał na potrzebę duszpasterstwa powołaniowego, a także formacji zdrowych rodzin chrześcijańskich. Podkreślił, że państwo nie powinno mieć trudności, by uznać działalność Kościoła – apostolską, charytatywną, oświatową czy w dziedzinie służby zdrowia. Kościół nie żąda przywilejów, ale możności pełnienia swej misji. Kiedy przyznaje mu się to prawo, korzyść odnosi całe społeczeństwo.

Kwestię relacji z władzami państwowymi poruszył też – przemawiając w imieniu czeskiego episkopatu – jego przewodniczący. Arcybiskup Ołomuńca Jan Graubner wyraził żal, że w 16 lat po upadku totalitarnego reżimu i po trzech papieskich wizytach w Czechach nie udało się tam jeszcze osiągnąć pełnej normalizacji stosunków państwo–Kościół.


ak