Krajowe Caritas Ameryki Środkowej i Meksyku przygotowują programy odbudowy po zniszczeniach,
jakie spowodował na początku tego miesiąca huragan „Stan”. Organizacje dokonały one
ostatnio bilansu poniesionych tam strat i pomocy, jakiej dotychczas udzieliły.
Najwięcej
ofiar było w Gwatemali. Blisko 700 osób poniosło śmierć, a zaginionych jest ponad
800. 14 tysięcy Gwatemalczyków, którzy pozostali bez dachu nad głową, znalazło prowizoryczne
schronienie. Ogółem jednak skutki huraganu dotknęły tam 3 miliony ludzi. Liczni wolontariusze
Caritas diecezjalnych i parafialnych rozprowadzają żywność, odzież i lekarstwa. Ośrodki
kościelne ściśle współpracują z władzami i z organizacjami pozarządowymi. Plan odbudowy
zostanie opracowany w Gwatemali może już pod koniec tego miesiąca. Prócz dalszej pomocy
doraźnej obejmie on rekonstrukcję rolnictwa i hodowli zwierząt oraz mieszkań.
W
Salwadorze huragan spowodował około 70 ofiar śmiertelnych. Po kataklizmie ewakuowano
76 tysięcy osób. Doszły jeszcze do tego skutki wybuchu wulkanu: dwie ofiary śmiertelne
i 35 tysięcy ewakuowanych. Arcybiskup San Salwadoru Fernando Sáenz Lacalle zaapelował
do władz o pomoc w odbudowie ich mieszkań. Ewakuowani często znaleźli schronienie
w szkołach i innych budynkach użyteczności publicznej, które winny przecież służyć
celom, dla których zostały przeznaczone. Caritas Salwadoru udzieliła pomocy prawie
30 tysiącom osób. Często datki pochodzą od ludzi niezamożnych. Tamtejszy plan odbudowy
przewidywać będzie przede wszystkim uzdrowienie środowiska.
W Hondurasie huragan
spowodował kilkanaście ofiar śmiertelnych. Caritas prowadzi tam w ostatnich latach
działania zapobiegające skutkom takich klęsk żywiołowych. Przyniosły one tym razem
pozytywne rezultaty, przyczyniając się do ograniczenia strat. Plan odbudowy obejmie
kontynuowanie działań zapobiegawczych.
W Meksyku ewakuowano po huraganie 60
tysięcy osób. Tamtejsza Caritas przeznaczyła 55 tysięcy dolarów na pomoc. Plan odbudowy
zostanie opracowany dopiero w drugim tygodniu listopada. To opóźnienie spowodowane
jest trudnościami w zebraniu danych o szkodach z miejsc najbardziej dotkniętych skutkami
kataklizmu.