Opublikowano tekst orędzia końcowego Synodu Biskupów zaaprobowany przez ojców synodalnych.
Nosi ono tytuł: „Eucharystia – chleb żywy dla pokoju na świecie”.
Na wstępie
uczestnicy Synodu zwracają uwagę, że jego owoce mają służyć odnowie duszpasterstwa
eucharystycznego. Wzywają chrześcijan wszystkich wyznań do modlitwy o pełną widzialną
jedność Kościoła w sprawowaniu Eucharystii. Wyrażają wdzięczność Bogu za pontyfikat
Jana Pawła II, jego ostatnią encyklikę Ecclesia de Eucharistia i list apostolski
Mane nobiscum Domine. Modlą się o obfite owoce jego świadectwa i nauczania.
Pierwsza
część orędzia nosi tytuł: „Wsłuchani w cierpienie świata”. Wyliczając wiele współczesnych
bolączek, ojcowie synodalni zapytują: „Co czynić, by w tej epoce globalizacji solidarność
mogła zatriumfować nad cierpieniem i nędzą?”. Apelują do rządzących o ochronę godności
każdej osoby ludzkiej, małżeństwa i rodziny. Przypominają, że męczennicy dzięki Eucharystii
umieli zawsze zwyciężać nienawiść miłością i przebaczeniem.
W części zatytułowanej
„To czyńcie na moją pamiątkę” podkreślono znaczenie odnowy liturgicznej wprowadzonej
przez II Sobór Watykański. „Trzeba pielęgnować jego pozytywne owoce i skorygować nadużycia,
które zakradły się do praktyki” – piszą ojcowie synodalni. Wzywają do wierności normom
liturgicznym i przestrzegają przed dowolnością w traktowaniu świętych tekstów. Wskazując
z kolei na „Światła życia eucharystycznego w Kościele”, wyliczają szereg faktów pozytywnych,
o których dano świadectwo na Synodzie – wzrost liczby powołań, doświadczenie światowych
dni młodzieży, inicjatywy adoracji Najświętszego Sakramentu, ruchy kościelne formujące
misjonarzy nowej ewangelizacji. Składają dzięki Bogu za odzyskanie wolności sprawowania
Eucharystii w wielu krajach. Przesyłają pozdrowienia chrześcijanom nadal jeszcze prześladowanym.
Domagają się, by wierni żyjący w diasporze mogli swobodnie świętować Dzień Pański.
W
orędziu omówiono dalej „Wyzwania dla odnowy eucharystycznej”. Zwrócono uwagę na zanik
poczucia grzechu i kryzys Sakramentu Pojednania oraz na brak kapłanów. Ze względu
na niemożność dotarcia kapłanów do wielu miejsc, jak i przeszkody niektórych kategorii
wiernych w przystępowaniu do Stołu Pańskiego, trzeba lepszego wyjaśnienia i propagowania
„komunii duchowej”. Szczególne słowa skierowano do osób żyjących w małżeństwach niesakramentalnych,
podkreślając, że nie są wyłączone z Kościoła. Zachęcono je do regularnego uczestnictwa
w niedzielnej mszy. W obliczu dechrystianizacji zaapelowano do rodziców, duszpasterzy
i katechetów o staranne formowanie przyszłych pokoleń, aby odnowić praktykę sakramentalną.
„Będziecie
moimi świadkami” to tytuł kolejnej części orędzia. Zawiera ona apele do różnych grup
ludzi. Księży Synod wzywa, by byli pokornymi robotnikami w winnicy Pańskiej i dawali
świadectwo życia. Diakonów stałych, katechetów i świeckich pomocników duszpasterskich
zachęca do pełnej jedności intencji i czynów z pasterzami wspólnot. Ochrzczonych wszystkich
stanów – do naśladowania Chrystusa w pokorze i miłości. Osobom konsekrowanym dziękuje
za ich eucharystyczne świadectwo. Młodzież zachęca do czerpania ze źródła, jakim jest
Najświętszy Sakrament – a seminarzystów, by ich formację przenikała autentyczna duchowość
eucharystyczna. Rodzinom katolickim ojcowie synodalni zalecają wspólny udział w niedzielnej
mszy, a do chorych i niepełnosprawnych piszą: „Przez cierpienie szczególnie uczestniczycie
w eucharystycznej ofierze i jesteście świadkami płynącej z niej miłości. Jesteśmy
z Wami, zwłaszcza z umierającymi, którzy otrzymują Ciało Chrystusa jako wiatyk”.
Ostatnią
część tekstu zatytułowano: „Aby wszyscy byli jedno”. Podkreślono pragnienie jeszcze
bardziej intensywnej modlitwy o pełną jedność chrześcijan, wyjaśniając, że nie jest
jeszcze możliwa wspólna Eucharystia. Wyrażono też bliskość wyznawcom judaizmu oraz
islamu. „Na zakończenie Synodu doświadczamy – piszą jego uczestnicy – pokoju pełnego
nadziei, jak uczniowie z Emaus. Życzymy, byście pełni radości szli na spotkanie z
Eucharystią”.