Papieskie słowa do kapłanów

Do postaci swego poprzednika Benedykt XVI nawiązał w przemówieniu do duchowieństwa:
 
„Niezwykłe doświadczenie wiary, jakie przeżyliśmy w związku ze śmiercią naszego najukochańszego papieża Jana Pawła II, ukazało, że Kościół Rzymu jest głęboko zjednoczony, pełen życia i zapału. To wszystko jest również owocem waszej modlitwy i waszego apostolstwa”.
 
Benedykt XVI zwrócił uwagę, że w diecezji rzymskiej minęły już czasy, kiedy wielu księży przeżywało kryzys kapłańskiej tożsamości. Nadal jednak zagraża również Kościołowi „duchowa pustynia”, jakiej w naszych czasach doświadcza ludzkość. Może to stwarzać niebezpieczeństwo także dla życia duchowego księży. Winni oni zatem stale powracać do jedynego korzenia swego kapłaństwa, którym może być tylko Pan Jezus. Księża mają głosić nie własne opinie, ale zawsze Słowo Boże. Ich posługa wymaga wiele osobistego wysiłku, ale jest im pomocą głęboka komunia z Chrystusem. Zawsze trzeba znajdować czas na modlitwę i medytację. Jest to – powiedział ojciec święty – prawdziwy priorytet duszpasterski, w gruncie rzeczy najważniejszy ze wszystkich. W najbardziej konkretny, świetlany sposób ukazał to Jan Paweł II we wszystkich okolicznościach swego życia i posługi.
 
Po papieskim przemówieniu zabrało głos 20 księży i jeden diakon stały. Benedykt XVI wysłuchał ich uważnie, a potem nawiązał jeszcze do doświadczeń, którymi się dzielili. Szczególną uwagę zwrócił na uniwersalizm Wiecznego Miasta i związki jego Kościoła z całym światem – w tym zwłaszcza z kontynentem afrykańskim.

ak