SŁOWO RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI PO ŚMIERCI I POGRZEBIE
OJCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II
W atmosferze powagi i zamyślenia
po śmierci Pasterza Kościoła Powszechnego, obradowała w Warszawie Rada Stała Konferencji
Episkopatu Polski. Staraliśmy się ogarnąć umysłem i sercem wielkość tego pontyfikatu,
jednego z najdłuższych w historii Kościoła. Jan Paweł II uczył nas, jak żyć, jak naśladować
Chrystusa, jak kochać Kościół. Całym swoim życiem świadczył o konieczności bycia dla
innych. Nawet w ostatnich dniach i godzinach swego życia, zjednoczony z Chrystusem
ukrzyżowanym i zmartwychwstałym przyjmował chorobę i cierpienie, dając nam wspaniałą
lekcję przechodzenia przez śmierć do Życia. Strudzony Pielgrzym wrócił do domu Ojca.
Te wszystkie dni są wielką katechezą i rekolekcjami dla współczesnego świata. Papież,
któremu było dane zrealizować pragnienie Prymasa Stefana Wyszyńskiego, i przeprowadzić
Kościół przez bramę trzeciego tysiąclecia, w ten sposób napisał swoją ostatnią encyklikę.
Papieska
katecheza nie trafiła w próżnię. Reakcja świata, milionów ludzi na śmierć Ojca Świętego
stała się przeżyciem całej rodziny ludzkiej. Wypełnione po brzegi kościoły i place,
rozmodlone tłumy, kolejki przed konfesjonałami, spontaniczne inicjatywy będące odpowiedzią
miłości na miłość papieskiego serca, przeszły wszelkie oczekiwania. Nigdy jeszcze
świat nie widział tylu tysięcy młodych ludzi, chłopców i dziewcząt, gromadzących się
na modlitewnym czuwaniu. Nigdy też tylu ludzi na całym świecie nie uczestniczyło,
dzięki środkom społecznego przekazu, w pogrzebie Ojca Świętego. Z radością słuchamy
głosów ludzi uznających wielkość tego pontyfikatu i jego znaczenie dla dziejów Kościoła,
świata, Europy i Polski. Wręcz wzrusza powszechne przekonanie o wielkości i świętości
Jana Pawła II. Stąd nie dziwi oczekiwanie na rychłą beatyfikację.
Pragniemy
podziękować dziś nade wszystko wiernym i ludziom dobrej woli w Polsce za wzruszające
świadectwa przywiązania i miłości do Ojca Świętego. Podziękowaniem tym obejmujemy
także naszych rodaków żyjących poza granicami Polski. Wdzięczność wyrażamy kapłanom,
zwłaszcza za posługę w konfesjonale. Dziękujemy przedstawicielom bratnich Kościołów,
innych wyznań i religii. Słowa wdzięczności i uznania należą się także pracownikom
mediów, zarówno publicznych jak i komercyjnych, za wrażliwość, trud i oddanie, z jakim
pomagali społeczeństwu przeżywać te wielkie i historyczne wydarzenia. Dziękujemy przedstawicielom
władzy państwowej i samorządowej, a także służbom porządkowym, medycznym, pracownikom
komunikacji, harcerzom i wolontariuszom, za zrozumienie powagi chwili i umożliwienie
rodakom godnego przeżycia historycznych dla Kościoła i całej naszej Ojczyzny dni.
Serdecznie dziękujemy wszystkim watykańskim współpracownikom naszego Papieża, a wśród
nich wszystkim Polakom, na czele z wieloletnim sekretarzem Ojca Świętego Księdzem
Arcybiskupem Stanisławem Dziwiszem.
Mimo upływającego czasu, nadal trwamy
na dziękczynieniu przed Bogiem za dar tego pontyfikatu. Rodzą się inicjatywy, zarówno
w diecezjach, jak i poszczególnych środowiskach, zmierzające do upamiętnienia i pogłębienia
ogromnej spuścizny duchowej, jaką nam pozostawił Jan Paweł II. Każda z tych inicjatyw
jest cenna i godna przemyślenia, jeśli płynie z wiary i służy dobru wspólnemu. Zachęcamy
zatem poszczególne wspólnoty, ruchy kościelne, parafie, czy stowarzyszenia, by w harmonii
ze swoimi biskupami podejmowały na własnym terenie konkretne dzieła dla upamiętnienia
pontyfikatu Jana Pawła II, a zwłaszcza te, które wymagają osobistego nawrócenia.
Nie
zapominajmy także o wznoszonym z inicjatywy polskiego Episkopatu „żywym pomniku” dla
zmarłego Ojca Świętego, jakim jest „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Od kilku już lat funduje
ono stypendia dla zdolnej, a ubogiej młodzieży z różnych regionów naszego kraju.
Niebawem
zbiorą się w Kaplicy Sykstyńskiej Kardynałowie, „wspólnota odpowiedzialna za dziedzictwo
kluczy Królestwa” i spełnią się słowa Jana Pawła II napisane w „Tryptyku Rzymskim”:
„Tak było w sierpniu, a potem w październiku pamiętnego roku dwóch konklawe, i tak
będzie znów, gdy zajdzie potrzeba, po mojej śmierci”.
Zwracamy się zatem
do wszystkich z gorącym apelem o modlitwę w dniach konklawe. Trzeba bowiem, „za przykładem
pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej – jak pisał zmarły Papież - aby Kościół powszechny
duchowo złączony z Maryją, Matką Jezusa trwał jednomyślnie na modlitwie. W ten sposób
wybór nowego papieża będzie wydarzeniem bliskim ludowi Bożemu i w pewnym sensie działaniem
całego Kościoła, a nie dotyczącym jedynie kolegium elektorów” (por. Konstytucja Jana
Pawła II o wyborze papieża). Módlmy się więc, by Duch Święty „oświecił umysły elektorów
i zjednoczył ich w tym zadaniu, aby nastąpił szybki, jednomyślny i owocny wybór, czego
wymaga zbawienie dusz i dobro całego ludu Bożego” (por. jak wyżej).
Podpisali
Członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski