Jan Paweł II o źródle ludzkiego szczęścia

Bóg jest najwyższym dobrem człowieka: dlatego szczęście i pełna radość możliwe są tylko w zjednoczeniu z Bogiem, zarówno w życiu, jak i po śmierci. Przesłanie Psalmu 16 (15) było przedmiotem papieskiej katechezy na audiencji ogólnej. Jan Paweł II rozpoczął streszczone w kilku językach rozważanie od znaczenia przedstawionego w Psalmie obrazu dziedzictwa.

Człowiek myśląc o dziedziczeniu jest skłonny skupić się raczej na dobrach ziemskich. Tymczasem w znaczeniu duchowym, jak zauważa Psalmista, to Bóg jest ostatecznym dziedzictwem człowieka wierzącego. Być blisko Boga na zawsze, oto prawdziwe dziedzictwo. Tłumacząc na czym polega zjednoczenie człowieka z Bogiem psalmista wykorzystał także symbole ciała i drogi. Nawiązując do symboliki ludzkiego ciała, w jego fizycznej jedności, harmonii, emocjonalności i zarazem kruchości, podkreśla, że pełnię życia i radość, człowiek może w swej istocie zachować tylko poprzez trwałą komunię z Bogiem. W symbolu „drogi” natomiast jeszcze mocniej akcentuje perspektywę nadziei i jedności z Panem także po śmierci: „Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie”. Ta ważna tematyka Psalmu sprawiła, że w Nowym Testamencie znalazł on swoje odniesienie do tajemnicy zmartwychwstania Chrystusa.

Papież szczególnie powitał biskupa Zygmunta Zimowskiego i licznie przybyłą tu młodzież. Pragnę skorzystać z waszej obecności – mówił - aby pozdrowić młodzież i dzieci przebywające w tym okresie na wakacjach i życzyć im, aby ich wypoczynek był zawsze z Bogiem. To im przyniesie radość i zapał do zajęć, które czekają na nich. Wszystkim życzę: Szczęść Boże. Dobrych wakacji!

W Auli Pawła VI było blisko 1400-tu Polaków, którzy w swój wakacyjny wypoczynek wpisali spotkanie z papieżem.

jp, rd