Wigilia Zesłania Ducha Świętego w Watykanie

Na wypełnionym wiernymi placu świętego Piotra papież przewodniczył liturgii pierwszych nieszporów uroczystości Zesłania Ducha Świętego.

W homilii Jan Paweł II nawiązał do wydarzenia Zielonych Świąt przed dwoma tysiącami lat w Jerozolimie: „Gdy się wypełniły dni Pięćdziesiątnicy, wszyscy uczniowie byli zgromadzeni na tym samym miejscu. Ukazały się apostołom języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął Duch Święty”.

„To samo duchowe doświadczenie – wskazał papież – przeżywamy także my, zgromadzeni na tym placu, który stał się wielkim wieczernikiem. Podobnie jak my, również niezliczone wspólnoty diecezjalne i parafialne, stowarzyszenia, ruchy i grupy we wszystkich częściach świata wznoszą ku niebu wspólne wezwanie: Przybądź, Duchu Święty!”.

W połączeniu radiowo-telewizyjnym ojciec święty pozdrowił młodzież zgromadzoną nad Jeziorem Lednickim.

„Z Placu św. Piotra kieruję moje serdeczne pozdrowienie do młodych zgromadzonych na modlitewnym czuwaniu w Lednicy. Modlę się z wami, drodzy moi Przyjaciele, o dar Ducha Świętego. Niech Pocieszyciel, Duch Prawdy napełni Was miłością Chrystusa, któremu zawierzacie Waszą przyszłość. Z serca Wam błogosławię”.

Wśród obecnych na placu papież pozdrowił szczególnie członków Odnowy w Duchu Świętym. Przypomniał, że dzięki ruchowi charyzmatycznemu wielu chrześcijan – młodych i dorosłych – odkryło na nowo Zesłanie Ducha Świętego jako rzeczywistość obecną w ich codziennym życiu. Życzył, by to doświadczenie szerzyło się w Kościele, odnawiając ducha modlitwy i dążenie do świętości.

Jan Paweł II nawiązał do tego, co mówił przed sześcioma laty – również w wigilię Pięćdziesiątnicy – na pamiętnym spotkaniu z ruchami kościelnymi i nowymi wspólnotami. Podkreślił, że stanowią one „wzbudzoną przez Ducha Świętego opatrznościową odpowiedź” na dzisiejszą potrzebę nowej ewangelizacji. Konieczni są do niej dojrzali chrześcijanie i żywe wspólnoty chrześcijańskie. Ojciec święty zachęcił do otwierania się z pokorą na dary, które Duch nieustannie rozdziela. Nie należy zapominać, że każdy charyzmat jest dany dla wspólnego dobra, to znaczy dla pożytku całego Kościoła.