Dzień życia konsekrowanego

Kościół o raz ósmy obchodzi Dzień Życia Konsekrowanego.

„Osoby konsekrowane mają do zaofiarowania Kościołowi i społeczeństwu nie wykluczającą nikogo miłość, wolną od egoizmu”. Przypomina o tym w liście na obchodzony 2 lutego Dzień Życia Konsekrowanego arcybiskup Sewilli. Kardynał Carlos AmigoVallejo sam jest zakonnikiem – franciszkaninem. Od ponad 20 lat kieruje tą hiszpańską archidiecezją. Kardynał Amigo podkreśla, że tegoroczne obchody Dnia Życia Konsekrowanego koncentrują się na tajemnicy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Dogmat o nim został ogłoszony przed 150 laty. Niepokalana jest dla osób konsekrowanych przykładem całkowitego oddania woli Bożej.

ak

A jak wygląda życie konsekrowane na Ukrainie? Obecnie działa tam 56 zgromadzeń żeńskich oraz 23 męskie. Najliczniejsi wśród zakonów męskich są franciszkanie (prowincja bernardyńska), kapucyni, dominikanie, marianie oraz oblaci. Obywatelstwo ukraińskie ma jedna trzecia zakonników, reszta pochodzi przeważnie z Polski. W większości diecezji około 70 procent kapłanów stanowią zakonnicy.

Wśród zgromadzeń żeńskich najliczniejsze są sercanki-honoratki (bezhabitowe), benedyktynki-misjonarki oraz józefitki. Ogółem sióstr zakonnych jest pół tysiąca, około połowę z nich stanowią siostry miejscowe. Na Ukrainie pracują również siostry z Polski, Słowacji, Czech, Węgier, Francji, Włoch, Hiszpanii.

Jak mówi siostra Antonetta Soliło, józefitka, przewodniczącej Konferncji Wyższych przełożonych zgromadzeń żeńskich, w kraju przeważa praca duszpasterska, katechetyczna i wychowawcza. Siostry prowadzą również śwetlicy dla dzieci, jadalnie. „Taka praca jest bardzo ważna, – uważa – gdyż setki tysięcy dzieci są zostawiane z babciami czy z kimś z krewnych przez rodziców, którzy wyjeżdżają z kraju w poszukiwaniach pracy”.
Na Ukrainie osoba zakonna powinna być przygotowana do każdej pracy – na tym polega specyfika służby Kościołowi w tym kraju.

I.Kudriawcewa, Kijów