W wieku 91 lat zmarła w Warszawie profesor Irena Sławińska, wybitny znawca teatru
i literatury polskiej. Od 1950 roku związana była z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim,
na którym kierowała Katedrą Dramatu i Teatru.
Trudno zamknąć w słowach tą niezwykłą
postać – legendę polonistyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lubelskiego, także
wielu uniwersytetów w Europie i Ameryce Północnej. Wielka humanistka, wybitny teoretyk
i historyk literatury, znawca teatru i twórczości Norwida, tłumaczka. Absolwentka
polonistyki Uniwersytetu Wileńskiego, paryskiej Sorbony a także Uniwersytetu Mikołaja
Kopernika w Toruniu, gdzie obroniła doktorat. Wyrzucona z Torunia, w 1950r znalazła
się na KUL-u, gdzie ostatnie zajęcia poprowadziła w 1992r. W 15 książkach i prawie
500 pracach naukowych podejmowała także znakomicie refleksję nad literaturą religijną,
a od 1956 r. należała do zespołu „Tygodnika Powszechnego”. Świat usłyszał ją m.in.
w 1980 r. w Sztokholmie, gdzie wygłosiła laudację na cześć swego wileńskiego przyjaciela
Czesława Miłosza, podczas wręczenia mu Nagrody Nobla. Abp Józef Życiński w przedmowie
do autobiografii prof. I. Sławińskiej napisał: „zawiera nieocenione świadectwo duchowego
piękna generacji tych niezłomnych, których obecność czyni nasz świat bogatszym i bardziej
ludzkim”. M. Kołodziejczyk, Lublin