Հարստութեան ճշմարիտ հասկացողութիւնը

« Տեսէք եւ զգոյշ եղէք ամէն տեսակ ագահութենէ, որովհետեւ մարդուս կեանքը կախեալ չէ իր ամբարած հարստութիւններէն » : ( Ղուկ 12.15 ) .

Յիսուս ժողովուրդի բազմութեան դիմաց կը գտնուէր ,երբ մէկը ըսաւ իրեն . « Վարդապետ, ըսէ' եղբօրս , որ մեր հօր թողած ժառանգէն իմ բաժինս տայ ինծի » : Թերեւս այս մարդուն պահանջքը արդար ըլլար . կ'երեւի թէ եղբայրը անիրաւ գտնուած էր իրեն հանդէպ: Սակայն պահանջքը , ըստ էութեան , անոր ընչաքաղց ոգիի տէր ըլլալը  կը յայտնէր : Յիսուս բոլորին կ'ուզէր ուսուցանել յաւիտենական բարիքներու ամբարումը եւ ո'չ թէ այս մարդուն նման՝ սոսկ անցաւորը : Յիսուս պատասխանեց ըսելով . « Ո'վ մարդ , ո՞վ զիս դատաւոր կամ իրաւունքի բաժանարար կարգեց ձեր վրայ » : Այս ակնարկութիւնը ցոյց կու տար , որ Քրիստոս դատաւոր մը չէր աշխարհային վճիռները տալու  համար, որովհետեւ Իր առաքելութիւնն էր ճշմարտութեան քարոզութիւնը: Յիսուս իր խօսքերը ժողովուրդին ուղղելով  կ'ըսէ . « Նայեցէք եւ զգուշացէք ագահութեան բոլոր տեսակներէն, որովհետեւ մարդու մը կեանքը կախեալ չէ իր ամբարած հարստութենէն » :

Յիսուս կ'ուսուցանէ , թէ մեր երկրաւոր կեանքը կախեալ չէ մեր ստացուածքներու ճոխութենէն կամ քանակէն , որովհետեւ անոնք մարդուն կեանքը վայրկեան մ'իսկ չեն կրնար առաջ տանիլ : Միւս կողմէ, մեր յաւիտենական կեանքը եւս կախեալ չէ մեր ստացուածքներէն. Սակայն , այս բոլորով մէկտեղ, մարդիկ կը մնան իրենց ստացուածքներուն գերին եւ ագահութեան հետամուտ : Յիշեցէք Պօղոս Առաքեալի խօսքերը ուր կ'ըսէ . « Ո'վ մարդ Աստուծոյ , փախի'ր այդ բաներէն եւ գնա արդարութեան , աստուածպաշտութեան , հաւատքին , սիրոյ, համբերութեան եւ հեզութեան ետեւէն » ( Ա. ՏԻՄ 6.11) : Ասո'նք են ճշմարիտ եւ անանց հարըստութիւնները:

     Այս խօսքերէն յետոյ, Յիսուս առակ մըն ալ կը խօսի անոնց : Ըստ առակի պատմութեան՝ կ'երեւի որ հարուստ մարդուն բերքերը շատ առատ էին եւ մեծ յաջողութիւն գտած էր, որով իր ապասածէն շատ աւելի արդիւնք ձեռք ձգած էր : Այս իրողութենէն մեկնած , սակայն , կը մտահոգուէր թէ ո՞ւր պիտի զետեղէր այդքան բերք: Կը մտահոգուէր, որովհետեւ միմիայն իր անձը կը մտածէր, առանց անդրադառնալու , որ Աստուծոյ օրհնութեամբ էր որ այդ բոլորը արդիւնաւորուած  էին . ինք հարստացած էր եւ հարըստութիւնը արդարեւ ճշմարիտ օրհնութիւնն էր , եթէ սակայն կարենար ի նպաստ բոլորին գործածել , այսինքն ՝ կարօտեալներուն ալ բաժին հանել: Արդ, ագահութիւնն էր զինք այդ աստիճան կուրցնողը , որով չէր կրնար մտածել որ կային այլ շտեմարաններ, կարօտ անձեր, այրիներ , որբեր եւ անօթիներ, որոնց գոհացումը զինք հոգւոյ հարստութեան պիտի առաջնորդէր :    

Միւս կողմէ , կը տեսնենք , որ Աստուած զինք « անմիտ » կը կոչէ , որովհետեւ ոչինչ ունէր ապահոված երկնքի արքայութեան մէջ: Որովհետեւ Աստուծոյ աչքին առջեւ հարուստ մարդը այն է ՝ որ հարուստ է բարոյական առաքինի գործերով եւ գործնական շօշափելի արդիւնքներով կ'իմաստաւորէ իր բարութիւնը : Աստուած ի'նք ընտրած է այս աշխարհի աղքատները , որոնք հարուստ են հաւատքով եւ ժառանգորդներն են այն թագաւորութեան , որ խոստացաւ զինք սիրողներուն :

Մարդուն կեանքին մէջ պահեր կան , ուր յաճախ անձնական ու ֆիզիքական հանգստութեանց գոհացման համար , ամէն տրուած առիթ շուտով կ'իւրացուի եւ դժուար կ'ըլլայ զանոնք մերժել : Պահեր ալ կան , երբ ինքնաբաւութեան մէջ ամրացած ՝ առաւել եւս կը տարուինք դիզելու այնպիսի բաներ , որոնք արդէն իսկ ունինք եւ առատ են մեզի համար : Դժուարին կացութիւններ կան , բայց այդ բոլորէն առաջ եղբայր մը, հարազատ մը եւ նոյնքան կարեւոր անծանօթ անձ մը կայ , որ կարիքը ունի մեր աջակցութեան :

Այդ ուղին, ճանապարհը՝ քրիստոնէական բարոյական առաքինի գործերով սալարկուած է , այսինքն՝ Հաւատքով , Յոյսով եւ Սիրով , ինչպէս նաեւ ողջախոհութեամբ ու արդարութեամբ: Այն առակը , այսօր , պարտականութիւն մը կը դնէ մեր բոլորին ուսերուն վրայ , թօթափելու մեր միտքերէն ու սրտերէն ամէն տեսակի ագահութիւն , մոլոութիւն, որով անմտութենէ ալ հեռացած կ'ըլլանք եւ միւս կողմէ արժանացած ՝ աստուածահաճոյ եւ քրիստոնէավայել կեանքի մը , որ կախեալ չէ երբեք երկրաւորներէն , այլ երկնաւոր գերագոյն հարստտութիւններէն , բարի գործերէն , սիրոյն արտայայտութիւններէն , աստուածպաշտութենէն , աղօթքի բիւրեղ զգացումներէն , որով հասած կ'ըլլանք իսկական երջանկութեան , այսինքն՝ մասնակից դարձած կ'ըլլանք երկնքի արքայութեան :

Հայր Գէորգ Եպիսկ. Ասատուրեան